Özgürlük, aradığın yerde olmayabilir, ama kalkıştığın yolculuk seni özgürleştirebilir.
Geçen yüzyılın babalarına, kokusunu burnuna çeke çeke evlat sevmek adeta yasaklanmıştı.
Bazılarınız yabancı da olsa, beni kuyruğuna takan bu güzelim uçurtmayla sizi de uçurmak istedim bir süre...
Okur Takip Önerileri
Unutmayın; depresyonun ve yalnızlığın çağında, sabırsızlığın da, uyumsuzluğun da, dertleri yenmenin de, hayata direnmenin de, hep beraber gülebilmenin de yegâne reçetesi iletişimdir.
tembellik değil, ana babalarının başarı hırsı öldürüyor çocuklarımızı...
Sokuldukları kahrolası bir at yarışının dizginleri körpe boyunlarını kırıyor.
İnsafsız, duraksız, fasılasız aktın. Ardında binlerce yitik düş, kırık hayal bıraktın. Direndik sana karşı... Ezberledik; geçmiş, gelecek, geniş hallerini; “şimdiki hal”imize derman olur diye... Oysa senin halin değil, bizimkiydi değişen... Fotoğraflarda durdurmaya, albümlere hapsetmeye çalıştık seni... Ziyan etmemeye çalıştık hiçbir saniyeni... Koştuk panik içinde... Düşe kalka, ağlaya sızlaya, oynaya güle... Yarıştık seninle... Kazandım sananların tacı, bir perçem ak olup düştü başına... Çaresiz, barıştık seninle...
Öldük, ölümden bir şeyler umarak,
Bir büyük boşlukta bozuldu büyü...
Nasıl hatırlamazsın o türküyü,
Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü,
Alıştığımız bir şeydi yaşamak...
Bizim Hititlerinkinden önce kendi ailemizin tarihini öğrenmeye, itaatten önce sorgulamaya, ezberlemeden önce anlamaya, farklılıkları kabullenmeye, bir arada yaşamayı içselleştirmeye ihtiyacımız var.
Sık dişini çocuk!..
Hep böyle gitmez bu ülke... Gün olur durur bu yangın... Bu tipi durur..
Yolculuk bir öğrenme yöntemidir. Bilmemiz gerekenleri bize o öğretir.”
Hayatın akışı böyle...
Yeter ki “keşke”ler olmasın finalde...
Ben bütün hüzünleri denemişim kendimde.
Ben ne kadar öbür çiçekleri denesem
Seninki gül oluyor aralarında
Ben nerde bir çift göz gördümse,
Tuttum onu güzelce sana tamamladım.