Sabitlenmiş gönderi
O kadar cahilsiniz ki dininiz var diye ahlaka ihtiyacınız kalmadığını sanıyorsunuz!
Doğan tekrar paylaştı.
İçinde çok derin bir kitap sevgisi barındıran, ilgi çekici konusu olan bir film izledim ve bayıldımm. 'Edebiyat ve Patates Turtası Derneği' gördüğümde filme çekildim direkt başladım.
Bir yazar var Juliet. Juliet bir gün bir adamdan mektup alıyor ve mektupta adam edebiyat ve patates turtası derneği diye bir klübe üye olduğunu ancak savaştan sonra o bölgede doğru düzgün kitapçı kalmadığını belirtiyor ve kendisinden Charles Lamb'ın Shakespeare'den masallar kitabını bulmasında yardımcı olmasını istiyor. Yazarımızla kısa süreli bir mektuplaşma geçiyor aralarında. Juliet, adamın yazdıklarından çok etkileniyor ve o bölgeye bir yolculuğa gidiyor. Gittiğinde savaşın izlerini, yıkılan aileleri görüyor ve beklediğinden çok daha fazla gizemin içinde buluyor kendini. Ve tabii ki Edebiyat akşamına katılıp beraber kitap okuyup üzerine konuşuyorlar.
Çoook beğendim. Özellikle o sohbetleri, alıntıları anlayarak severek izledim tam benlik bi filmmiş. Her sahnesinde çok etkilendim :) Şiddetle tavsiye ederim.
"Ne kadar küçük bir şey. Sadece bir kitap. Beni buraya kadar getirdi."
"Dünya, eski tanıdık suratları arayarak geçmek zorunda olduğum bir çöle benziyordu."
Doğan tekrar paylaştı.
İnsanlığımız özleyişlerimizle alımlı, yaşantımız özlemlerle güzel.
Özlemin buruk bir tadı var, hele seni özlemenin. Bir kokusu var, bütün çiçeklere değişmem. Bir ışığı var, bir rengi var seni özlemenin, anlatılmaz.
Verdiğin bütün acılara dayanıyorsam, seni özlediğim içindir. Beklemenin korkunç zehri öldürmüyorsa beni; seni özlediğim içindir. Yaşıyorsam; içimde umut varsa, yine seni özlediğim içindir.
Sayfa 124
Okur Takip Önerileri
Doğan tekrar paylaştı.
İnsanlar içinde bir sana inandım
Bir seni sevdim kendimden başka
Uykularımın bölündüğü saatlerde
Sendin düşündüğüm soluk soluk
Sivri bıçaklar gibiydin karanlığımda
Gözümü yumsam seni görüyordum
Oynak türkülere benzeyen yürüyüşünle
Sen çıkıyordun karşıma
Karanlığımda
Sayfa 29
Özgürlük, aradığın yerde olmayabilir, ama kalkıştığın yolculuk seni özgürleştirebilir.
Geçen yüzyılın babalarına, kokusunu burnuna çeke çeke evlat sevmek adeta yasaklanmıştı.
Bazılarınız yabancı da olsa, beni kuyruğuna takan bu güzelim uçurtmayla sizi de uçurmak istedim bir süre...
Unutmayın; depresyonun ve yalnızlığın çağında, sabırsızlığın da, uyumsuzluğun da, dertleri yenmenin de, hayata direnmenin de, hep beraber gülebilmenin de yegâne reçetesi iletişimdir.
tembellik değil, ana babalarının başarı hırsı öldürüyor çocuklarımızı...
Sokuldukları kahrolası bir at yarışının dizginleri körpe boyunlarını kırıyor.
İnsafsız, duraksız, fasılasız aktın. Ardında binlerce yitik düş, kırık hayal bıraktın. Direndik sana karşı... Ezberledik; geçmiş, gelecek, geniş hallerini; “şimdiki hal”imize derman olur diye... Oysa senin halin değil, bizimkiydi değişen... Fotoğraflarda durdurmaya, albümlere hapsetmeye çalıştık seni... Ziyan etmemeye çalıştık hiçbir saniyeni... Koştuk panik içinde... Düşe kalka, ağlaya sızlaya, oynaya güle... Yarıştık seninle... Kazandım sananların tacı, bir perçem ak olup düştü başına... Çaresiz, barıştık seninle...
Öldük, ölümden bir şeyler umarak,
Bir büyük boşlukta bozuldu büyü...
Nasıl hatırlamazsın o türküyü,
Gök parçası, dal demeti, kuş tüyü,
Alıştığımız bir şeydi yaşamak...
Bizim Hititlerinkinden önce kendi ailemizin tarihini öğrenmeye, itaatten önce sorgulamaya, ezberlemeden önce anlamaya, farklılıkları kabullenmeye, bir arada yaşamayı içselleştirmeye ihtiyacımız var.
Sık dişini çocuk!..
Hep böyle gitmez bu ülke... Gün olur durur bu yangın... Bu tipi durur..
Yolculuk bir öğrenme yöntemidir. Bilmemiz gerekenleri bize o öğretir.”