bi kadını diz kapaklarından öpmekten ala şiire rastlamadım henüz, üvercinka hariç. çünkü bi kadını diz kapaklarından öpmek; "bugüne dek tüm düşmüşlüklerinden, yaralarından, kanından, izinden, acından öpüyorum, şifa niyetine." demektir bi nevi. "çok düştüm, parçalandım, örselendim, öp de geçsin" diyemeyen bi kadının sessizliğini
Bir kadını diz kapaklarından öpmekten ala şiire rastlamadım henüz, üvercinka hariç.
Çünkü bir kadını diz kapaklarından öpmek; " bugüne dek tüm düşmüşlüklerinden, yaralarindan, kanından, izinden, acından öpüyorum, şifa niyetine." demektir bi nevi.
"Çok düştüm, parçalandım, örselendim, öp de geçsin." diyemeyen bir kadının sessizliğini duymaktır.
"Seni anlamak için harflere ihtiyacım yok, ruhunla ruhum aynı lisanı hissediyor." diyebilmektir.
Yanaklarından dudaklarından alnından belki omzundan öpmek aşkın yaradılışında var ama diz kapaklarından öpmek sevdaya dahil demektir aynı zamanda.
O kadını çaresizliğinden ve bir o kadar da gücünden öpmektir.
Önünde diz çökmektir, saygıdır, kabulleniştir çok şeyi.
...
Beni daha önce hiçbir adam diz kapaklarımdan öpecek kadar yüce sevmedi.
Ben de zaten hiç bir adama dizimdeki yaralari gösterecek kadar güvenmedim ya da cesur değildim, bilemiyorum.
/bar.taburesi
hepsini buraya yazmayacağım ama onun hayatında esrarlı olan bir noktanın bana açıkladığı kısmını anlatacağım.
Annemi sevdiğinden hiç şüphem olmadığını söyleyerek söze başlayacağım. Onu bırakıp gitmesine, “boşanmasına” gelince, bunu da tabii pek fazla canı sıkıldığı yahut başına buna benzer bir şey geldiği için yapmıştı ki, dünyada herkesin başına
Yaşam üzerine bir irdeleme.
" Akvaryuma iki balık koyarsanız onlar zaten sevgili olur. Önemli olan okyanusta karşılaşabilmek. "
Sahiden de günümüzdeki insanların neredeyse tamamının, büyük kitlelerin yaşantısını özetleyen bu söz aslında birçok şeyi açıklıyor ve insan denilen canlının düşünce algoritmasını ortaya çıkarıyor genel olarak. Sizin de dikkatinizi çekti
Ölümden ciddi derecede şikayet eden soylu ya da neşeli kimseye rastlamadım henüz. Hepimiz, şimdiki yaşımızda kalmayacağımız ve er geç öleceğimiz için ara sıra üzgün hissetmişizdir; ancak bu duyguları iyi niyetli aşabiliriz çünkü bu durum hayatın olmazsa olmazıdır. İnsanların bu tarz hislere kapılmaması için sonsuza dek var olan bir yaşam olsaydı eğer büyümek ya da gelişmek diye bir kavram olmazdı; diğer yandan, eğer ölüme karşı bir isteksizlik olmamış olsaydı en ufak bir aksilikte herkes intihar etmeye kalkışır ve tüm insan ırkı on iki ay içinde yok olurdu.
Sayfa 75Kitabı okudu
