". Çünkü insanlarla aramızda gündelik olaylardan oluşan bir sınır çizgisi bulunur, aynı sınırın algılamada da bulunduğunu ve gerçeklikle zihnin mutlak temasını engellediğini kitap okurken kavramıştım.."
". Çoğu zaman bir insandan bize kalan tek şey, üstelik ölümünden de önce, henüz hayattayken, bir isimdir sadece.."
Zamanın kurallarından sıyrılmış olan bir dakika, kendisini hissetsin diye, zamanın kurallarından sıyrılmış insanı içimizde tekrar yaratır. Bu insanın, bir madlenin basit tadı mantıken o mutluluk için bir sebep teşkil etmese de, güvenli bir mutluluk duyması ve "ölüm" kelimesinin onun için bir anlam ifade etmemesi anlaşılırdır; zamanın dışında yer alan bu insanın gelecekten nasıl bir korkusu olabilir ki?
Sayfa 166Kitabı okudu
Hayatım boyunca kim bilir kaç kez, gerçeklik beni hayal kırıklığına uğratmıştı, çünkü onu algıladığım anda, güzelliğin tadına varabilecek tek organ olan hayal gücüm, sadece karşımızda bulunmayan şeyi hayal edebilmemizi öngören zorunlu kural gereği, ona yoğunlaşamamıştı.
Sayfa 165Kitabı okudu
Ağaçlar, diye düşündüm, bana söyleyeceğiniz bir şey kalmadı, soğumuş kalbim sizi işitmiyor artık. Oysa tabiatın ortasındayım, ama gözlerim ışıklı alnınızı gölgeli gövdenizden ayıran çizgiyi kayıtsızca, sıkıntıyla kaydediyor. Kendimi şair zannettiğim olduysa da, şair olmadığımı biliyorum.
Sayfa 150Kitabı okudu
Aşklarımızı çevreleyen sosyal ve doğal ortamı neredeyse hiç düşünmeyiz. Denizde fırtına ortalığı kasıp kavurur, gemi beşik gibi sallanır, gökyüzünden, rüzgarın savurduğu çığlar yağar ve biz, yaklaşmaya çalıştığımız bedenle birlikte minnacık bir yer kapladığımız muazzam dekora sırf yarattığı rahatsızlığa bir çare bulmak için, en fazla bir saniye dikkatimizi yöneltiriz.
Sayfa 132Kitabı okudu