Merhaba öykü sever misiniz? Ben bazen yorulduğumda dinlenmek için okurum. Yine böyle dinlenmeye ihtiyacım olduğunda 
Çemen Tozbey Elmacı in muhteşem hediyesi 
Akaşa’nın Doğumu hediyesi ile ödüllendirildim. Birbirinden harika 16 öykü ile bizleri sarıp sarmalıyor ki keşke öykü kitabı değil de hepsi ayrı ayrı kitaplar olsa diyorsunuz.
Özellikle bir kaç öyküyü tekrar tekrar okudum çünkü büyüsünden çıkamadım.
Kitaba adını veren 3 numaralı öykü kitabın yazım sürecini yani Akaşa'nın doğum sancılarını anlatmış. Sanki o sancıları bende yaşıyor gibi heyecana kapıldım diyebilirim. Kısa olması üzse de çok sevdim.
''Dişi sivriler'' bence farkındalık açısından en sevdiğim öyküler arasında. 12 yaşındaki Eziza'nın Agir Ağa gibi bir pislik tarafından uğradığı taciz anlatılmış öyküde. Sessiz kalan Eli köyüne verilecek en güzel isimdi 'meteor çukuru'.
''Her çarşamba'' bir anne olarak beni çok etkiledi. Bir annenin kızı yaşasın mutlu olsun diye verdiği mücadele ve elinden kayıp gidişi acısı hüznü öyle çok yaktı ki içimi kalkıp evlatlarımı kokularını içime çekerek sarıldım ve şükrettim. Belki de kısa olmasına sevindiğim tek öykü diye bilirim.
Diğer bütün hikayeler birer ses birer mesaj niteliğinde. Ben okudum çok sevdim sizlerde kesinlikle okumalısınız. Seveceğinize eminim.
Yazarın başka bir serisini çok sevdiğimden bunu görür görmez aldım. Hatta yalan olmasın ilk gördüğümde çok garip geldi. Bu pembelik, tatlılık. Çizimler falan şaşırtıcıydı yani. Yazarın hep daha karanlık bir kalemi olduğunu düşünmüştüm. Sonra oturup bir nefeste okudum kitabı. Çok çabuk karar vermişim. Dibine kadar karanlık bu kuyu. Ne büyük zevk.
Binnur Şafak Nigiz'in betimleme aşkını okurları olarak hepimiz biliyoruz. Kitabın ilk 150 sayfasında Gülçehre'nin iç dünyasını okurken de gördüm bunu. Gel gelelim o kadar yaktı ki canımı. Yazarın başka bir kitabı olan İhtilal'i okurken benzer bir duyguya kapılmıştım. Bir baba meselesi vardı orada da. İhtilal çok daha ağır olmasına rağmen dimdik durabilmiştim o satırlarda çünkü Gurur da dağ gibi ayaktaydı. Feleğin sillesini yemiş yetişkin bir adamdı ama Gülçehre çok üzdü beni. Ondan kaçırılmış bir hayatı yaşamaya çalışıyordu. Evren Kuran (Kelime oyunu diyemem adının hakkını verdi beyimiz.) ona dünyanın kapılarını açarken ben de rahatladım bu yüzden.
Bu arada kitabın komik olduğunu da belirtmek lazım. Yazar yan karakterlerini bu konuda çok donatıyor. Bir yandan ağlatırken bir yandan güldürmeyi de böyle başarıyor.
Kitabı sevdim fakat açık konuşmam gerekirse giriş gibi gördüm. Öyle olduğunu da biliyorum hoş. Binnur bizi daha çok dağıtır, eminim. 
Binnur Nigiz
Öncelikle belirtmek isterimki gerçek hayat hikaseniden uyarlanmıştır üstelik bizzat yazarın kendi babasının hayatı.
Kitabı okumaya başladığım andan itibaren boğazımda bir düğüm vardı sanki. Gözlerim dolu dolu arada dayanamayıp aktı. Aziz'in hikayesi beni çok etkiledi. Geride bırakılan olması, her şeye rağmen şikayet etmeyip halinden memnun gibi görünmeye çalışması. Hele sırf ailesini görebilmek için hasta numarası yapması ve Bunun bedelini ağır ödemesi, benim canımı çok yaktı. Aziz'in dayısını çok sevdim İyi ki varmış ona yoldaş olmuş Aziz'in de ona yaptığı fedakarlıklar çok gurur verici .Annesinin de sürekli yeni bebek yapması beni çok sinir etti açıkçası ama şartlar farklı olduğu için anlayamıyorumdur belki. Bir de şunu hep Söylerim Belki Bu satırları aranızdan öğretmen olanlar okuyordur, ne kadar hassas bir meslek olduğunu bilinci ile olan insanlarla karşılaştırsın Rabbim,gerçekten bir öğretmen bir insanın hayatını tamamıyla değiştirebilir küçük bir söz, iyi veya kötü Kelebek Etkisi gibi tüm hayatını etkiler, Aziz de bunu yaşadı yediği tokatla. Neyse Koca ana (anneannesi)ve Haydar baba (Dedesi) onun hayatındaki melekleriydi. Kendi anne ve babasından görmediği şefkati sevgiyi hep onlar gösterdi. Yoğun duygu seli yaşadığım bir kitaptı tüm kitapseverlerin okumasını şiddetle tavsiye ediyorum.
Ve bana bu kitabı tavsiye eden sevgili 
Meral Aydın ne nekadar teşekkür etsem az unutamayacağım bir kitap okudum
Sorunlu anneler ve sorunlu çocukları
"Korkulan biri olmak, sevilen biri olmaktan daha güvenli,"
Mi?
Dizisini izlemeden kitabını da okuyayım diyerek başladığım bir kitap oldu. Yazarın 
Kayıp Kız kitabını veya filmini hepimiz duymuşuzdur diye düşünüyorum. Ben de bu kitapla bir başlangıç yapmış oldum. Konusundan kısaca bahsedecek olursam:
Camille, bir gazetecidir ve yıllardır gitmediği kasabasına bir cinayet dizisini çözmek için gider. Ancak kasaba, Camille ve aile sorunları ile geçmişin karanlık sırlarını da su yüzüne çıkarır.
Genel olarak bir gerilim kitabı olmadığını düşünsem de beğendiğim bir kitap oldu. Katili tahmin etmiştim zaten. Yazar kitabın potansiyelini de güzel yönlendirmişti. Özellikle o geçmiş sahneleri benim bile canımı yaktı. Annesi ile arasındakiler...
Ve tabii ki sinir olduğum konular da var: Karakterler! Camille'in beni fazlasıyla deli eden çok davranışı vardı, John ile aradındakileri direkt örnek gösterebilirim buna. Richard eh işte bir karakterdi, bir sevdim bir sevemedim. Amma... Okurken sabır çektim, Adora da aynı biçimde.
*𝙨𝙥𝙤𝙞𝙡𝙚𝙧* Camille ve yara izleri beni bile çok üzdü, Adora'nın gördüğü zamanki tepkisi... Sakinim... sakinim... (öyle miyim?) *𝙨𝙥𝙤𝙞𝙡𝙚𝙧 𝙨𝙤𝙣𝙪*
Akıcı ve gerilim/polisiye tarzı bir kitap okumak istiyorsanız önerebileceğim bir kitap oldu. Ana hatlarıyla beğendim, katil bulma sürecini pek tahmin edemesem de katili buldum. Sıra dizisindee!!
Kitapların gölgesi hep üzerinizde olsun!
