Hüso ağır ağır Memoya yaklaştı ,onu alnından öptü. Sol eli yumulmuştu ve yüreğinin üstündeydi .Hüso eli aldı ,güçlü elleriyle zorla açtı . Memonun avucundaki bir tutam saç kapkara bir yalım , bir ışık gibi balkıdı , incecikten yeşillenmiş toprağın üstüne aktı .
"Ruhum da bedenim de ömrüme bedel bir esrimeyle yalım yalım yanıyordu. İlk kez kazandığını görüyordum sevginin.
Hilesiz hesapsız bir gülüş onca ağır korkuyu yenebilmişti.
Saçımın telinden tırnağımın ucuna kadar cana bürünmüş bir nesneydi özgürlük. Bembeyaz topuklarıyla içimdeki üzüm tanelerini eziyordu da şırası ağzımdan akıyordu. Bir insanın boynunda saatlerce yürümenin mümkününü gördüm. Dünyanın hiçbir parçası üzerinde böyle hazla durmamıştım. Odaları basan deniz mi, gök mü, içinde dip balıkları uyanan gözleri miydi? Kale burçlarından çok uzak bir düzlüğe bakmanın baş dönmesiyle durdum göğüslerinin ucunda. Yağmur saçlarımızın dibinden yağıyordu. Ortancalar, filbahriler, begonviller, narçiçekleri, zakkumlar, gelincikler, kevenotları ... Neye uğradığımızı şaşırmıştık. Yerini ay ışığına bırakmadan çekilmiyordu üstümüzden güneş. Sesimiz, içinde binlerce canlının devindiği bir orman uğultusuydu. Ve biz, kan ter içinde iki masum yolcuyduk dünyaya karşı. Ancak böyle bir hazla yaratmış olmalıydı Tanrı evreni."
Dönüp dolaşıp aynı şeyleri
konuşuyor gibiyiz bu akşam
ve yüreğimizdeki bir yalım
aralıksız büyütüyor kederi
Lanetli Ahuri toprağına diz çöktüm. Bin yıllık sevda topra ğına, bin yıllık bahar toprağına diz çöktüm. Üç kere seslendim. Üç kere ulu dağ sesime karşılık verdi. Som kırmızı, som mavi, som sarı açmış çiçeklerin, som yeşilin üstüne, balkiyan, dağın doruğundaki yıldız harmanının altına diz çöktüm. Dağın sırtına, karlı yüreğine diz çöktüm... Büyük sevdalara yüreğini açmış dağın aydınlığına, ışığına diz çöktüm. Ulaşılmaz öfkenin türküsünü söyledim. Karanlık bulutun altına, başımı döndüren kokunun içine diz çöktüm. Uçsuz bucaksız, dağdan akan bir ulu yalım selinin üstüne diz çöktüm. Üç kere seslendim dağa, üç kere seslendim bin yıllık bahar toprağının yüreğine, üç kere seslendim bin yıllık sevda toprağının kulağına. Çoban dedim, çoban nerdesin?
Sayfa 97Kitabı okudu
Bu kitaba veda ederken şunu paylaşmak istiyorum..
Bir daha İnce Memedden haber alınmadı.
İmi timi bellisiz oldu.
O gün bu gündür,Dikenlidüzü köylüleri her yıl toprağa saban atmazdan önce çakırdikenliğe gelir büyük bir toy düğünle dikenliklere ateş verirler.Yalımlar üç gün üç gece bir sel gibi düzde dolanır,akar durur.Ova bir yalım fırtınasına çalkalanır ,yanan dikenlikten çığlıklar gelir.Bu ateşle birlikte de Alidağının doruğunda bir top ışık patlar.Dağın doruğu üç gece ağarır,apaydınlık ,gündüz gibi olur..
Değişmemek kapılarını hayata kapatmak demektir. Beklentilerin tükenişidir ve var olmaktan vazgeçiştir bir bakıma.
Sayfa 29
Hiçbir soğuk, insanı kendi içindeki soğuk kadar üşütemez.
Sayfa 24
Neden annem de babam gibi neşeli değil? Bakımlı, konuşkan değil. Önünde hep şu önlük, suratı hep asık.
Sayfa 16