Geçtiğimiz pazar günü günübirlikçilik yapalım dedik. Ben de plajda okuyabileceğim, beni yormayacak, üzmeyecek, tatlı tatlı dinlendirecek bir kitap okumak istedim ve kitaplığıma göz attığımda elim ilk bu kitaba gitti. Beni üzmedi
Hani derler ya, acılarımla mizah sayesinde baş ediyorum diye. Ki bu, bizim ülkede bir süredir epeyce sık kullanılan bir yöntem haline geldi. Bu da işte öyle bir kitap. Son derece travmatik olabilecek mevzular öyle tatlı bir mizahi üslupla işlenmiş ki, vallahi bayıldım. Gülsem mi ağlasam mı bilemediğim çok an oldu.. ama son tahlilde çok sevdim. Son demişken, sonunu sahiden epey sevdim. Beklemiyordum çünkü öylesini.
Önce okurken tam anlayamadım, deneme mi, hikaye mi, otobiyografik mi yoksa kurgu mu.. Ancak kitabın sonuna geldiğinde kurgu edebiyat ürünü olduğunu anlayabildim Kısalığı da üzdü ne yalan söyleyeyim.. 108 sayfacık daha olsa okurdum keyifle.
Güzel bir tatil eşlikçisi, klişe tabirle “bizden, içimizden bir hikaye”, samimiyetle gönülden tavsiye
Yasemin hanımın emeklerine sağlık Umarım yazmaya devam eder, biz de Türkiye’nin sayılı kadın komedyenlerinden biri olarak gururla okumaya devam ederiz
