“Dünya benim çektiğim ıstırabı, hüznü, korkuyu, uğradığım adaletsizliği, hatta terk edilmişliğimi bugün bile bilmiyor. Çünkü kulaklarını tıkamışlar, gerçekleri duymak istemiyorlar. Onlar sadece her 11 Temmuz’da o timsah gözyaşlarını akıtmasını biliyor. Ama şahsen adaletin hâlâ yerini bulmadığına şahit olmak, soykırımın bende yol açtığı yaradan daha büyük bir yara. Zaten bir piçe ve hiçe kim kulak verir ki?”
Sayfa 50
Giden gider
Kalan kalır
Olan olur
Öğrendim.
Zaman gelir
Yara iyileşir
İnsan değişir
Gün biter gülüşün kalır bende
anılar gibi sürüklenir bulutlar
Ömrümüz ayrılıklar toplamıdır
yarım kalan bir şiir belki de
Ne sende ok tükendi, ne bende yara yeri.
Bende alınmış yara var, dert var ve lakin
benden umut yok.
Sayfa 45 - YKY 32. Baskı -2016
