Sevgili, cefası ile beni candan usandırdı.
Cefa etmekten kendisi usanmaz mı?
Ahımın ateşinden gökler yandı, muradımın mumu hala yanmaz mı?
Sevgili bütün aşk hastalarının derdine deva ihsan eder.
Bana niçin çare bulmuyor, yoksa beni hasta sanmaz mı?
Sıkıntımı gizli tutardım ben, yâre açıkla dediler.
Bilmiyorum, söylesem, o vefasız inanır mı inanmaz mı?
Ayrılık gecesinde canım yanar. Ağlayan gözüm kanlı yaş döker.
İniltilerim halki uyandırır, kara talihim uyanmaz mı?
Gül yanağına karşı, gözümden kanlı gözyaşı akar.
Sevgilim bu gül mevsimidir, akan sular bulanmaz mı?
Ben sana gönül vermemiştim, aklımı sen çeldin.
Beni ayıplayan şaşkın, seni görünce utanmaz mı?
Fuzuli çılgın bir aşıktır, halka daima rezil olmuştur.
Ona bu nasıl bir sevdadır, bu sevdadan utanmaz mı diye sorun.
| Fuzûlî |
Gönül usanmaz cefadan...
Beni cândan usandırdı, cefâdan yâr usanmaz mı?
Felekler yandı âhımdan, murâdım şem’i yanmaz mı?
Kamu bîmârına cânân, devâ-yi derd ider ihsân
Niçin kılmaz bana dermân, beni bîmâr sanmaz mı?
Elin çek meyl-i dünyâdan eğer âşık isen yâre
Muhabbet câmını nûş et asıl Mansûr gibi dâre
Misâfirsin felek bâğında kendin salma efkâre
Düşersin bir belâya sabrı kıl Mevlâ verir çâre
Felekde hâsılı insân isen bir cânı incitme
Günahkâr olma fahr-i âlem-i zî-şânı incitme
Bulaşma çirk-i dünyâya vücûdun pâk ü tâhirken
Güvenme mâl u mülk ü mansıbın
Hiç zahmetsiz, hazineyi kim buldu?
Çoğunun eli boş, perişan oldu
Birdenbire güzellik'e kavuşmak
Demek ki bu alay sana müstahak!
Lafla sevgiliye kavuşulur mu?
Sus! Bir daha ağzından çıkmasın bu!
Bir düzen peşinde sanma bizi
Mecnun'a git de sor kabilemizi
Çilesiz kedersiz yare ulaşmak
Kime verilmiştir böylesi bir hak?
Hiç kimse böyle bir yola gitmedi
Tek kişi bile bunu işitmedi!
Bu taç baş içindir, hak eden taksın!
Baş verirsen ancak, baş olacaksın!
Sayfa 123Kitabı okudu
