Sabitlenmiş gönderi
Kitabınızda namertlik var, savaşınızda kalleşlik, ruhunuzda düşmanlık var, yüzünüzde çirkinlik...
Vurdunuz mu zannettiniz? Öldüler mi düşündünüz? Gittiler mi bildiniz?
Yanıldınız ey cellatlar! Yanıldınız!
Meydanlara bakın ey sefiller.!
Güzel insanımızı müthiş seveceğiz! Ayıp olan sevmemektir, ayıp olan çirkin olanı sevmektir, ayıp olan bireysel güdü sınırlarını aşmayan, yani yılanların doluştuğu sözde sevebileceğini sanmaktır. Biz böyle bir aşkın savaşçısıyız. Çok öldürülmüş Kürt aşkının yaratıcılarıyız!
yarım kalmış bir destanın uzun bir yolculuğun zaferine ulaşmaya az kaldı...
Okur Takip Önerileri
“Özgürlük tercihimiz toplumsal özgürlük temeli üzerinden mi varlık kazanıyor
yoksa kişisel kurtuluş üzerine mi? Çizgi temelinde özgür yaşam tercihini net yapanlar, öncelikle
kendi sosyolojisini oluşturma çabası içine girerler ve kendi toplumsallığını inşa ederler. Her biriniz kendi sosyolojisini oluşturma, toplumsallığı inşa etmenin neresindesiniz?”
Direnmek, yaşama mahsustur. Ne kadar çok karşıt kuvvet, yaşamı çıplak bırakmaya çalışırsa
çalışsın, iktidarlar yaşamı ne kadar şiddetle teslim almaya kalkarsa kalksın, yaşam direnme gücünü asla yitirmez. Bu yüzden, iktidarın olduğu her yerde direniş vardır demek bile yetmez.
Çünkü direnişte kendini olumlayan, daima bir yaşamdır. Direniş, yaşamın öz savunmasıdır. Yaşama duyulan bu inanç, direnişin iktidar karşısındaki özerkliğinin de gerçek temelini oluşturur.
Direniş, hiçbir zaman iktidar altında tamamen kapsanamıyorsa, direniş iktidara değil iktidar direnişe bir tepki ise eğer, bunun nedeni bizzat yaşamdır. Yaşam, iktidardan hep taşar. Tam da bu
yüzden direniş dediğimiz, yalnızca iktidara bir tepki, sadece onun bir olumsuzlaması değildir;
bunun öncesinde ve ötesinde, kendini olumlayarak iktidardan taşan bir yaşamdır direniş. Çünkü
iktidar yaşamı hedef aldığında dahi, direniş sanki iktidarı takip ediyormuş gibi göründüğünde
dahi, bu direnişte dirildiğini gördüğümüz şey, aslında kuvveti katlanarak artmış olan bir yaşamdır. Başka bir deyişle, direniş, varlığını sürdürmek, kendini olumlamak için şimdi daha da
büyük bir gücü harekete geçiren bir yaşamdır. Öyleyse, ne kadar paradoksal görünürse görünsün, yaşamın kendini olumlama kuvveti olan direniş daima önce gelir ve özerktir; iktidar ise
daima ikincil ve tepkisel. Yaşam, direnişinde bağımsızlaşır ve özgürleşir, iktidar ise egemenliğinde bağımlı ve tabi kalır. İktidarın bu paradoksu, yani yönetenlerin ne olursa olsun yönetilenlere daima tabi kalacağı gerçeği, yaşamın direnişinin indirgenemezliğinden kaynaklanır
Bir de bakmışsın ki ben gelmişim
Böyle dilim susar da elim
Elim dokunmaz olursa eğer
Bil ki varmışım yani
Yüreğim sakınır, gözüm seğirir
Olur da, olur da susmuşsam yani
Giyindiğin çiçeklerinin ardı teninse
Ve en karasındaysa gün
Bil ki kavuşmuşum yani
O mağrur gözlerinden öperim, sarılırım
İki gözümün çiçeği
Gözünü seveyim, iyi bak kendine
Hasretle selam ederim..
Hiç bitmeyen özlemler var içimde gökyüzüne her baktığımda daha da tanıdık geliyor.
Şev tarî lê tu diçirusî
Wekî heyva çardeşevîn
Pir şîn î pir zelal î
Hevalê me yî tu Avaşîn
Siwar hatin ji zozanan
Girtin serkêşiya dîlanan
Desmala rengîn
Destana mijê û baranê
Dodmaman xwe hilba kirin Pismaman çok nîvçok kirin
Desmal dane destê xalana
Pûkê û leylanê
"İnsanın hangi zihniyet aşamasında şekillendiği önemini halen koruyan bir konudur. Bununla ilintili olarak öncelik zihniyete mi, yoksa yapılanma vealetlere mi verilmelidir? Bu sorunun yanıtı önemlidir. Tarih boyunca gelişen idealist ve materyalist felsefe anlayışlarının temelinde bu ikilem yatmaktadır. Bilimin en son vardığı sınırlar olarak 'kuantum' ve 'kozmos' bize hayli ilginç yaklaşımlar sunmaktadır.
Kuantumla kozmosun orta yerinde duran insana da 'mikro kozmos' diyoruz. Çıkan sonuç şudur: Her iki evreni, kuantumu ve kozmosu anlamak istiyorsan insanı çöz! Gerçekten insan tüm algılamaların öznesidir."
Özlemin ile kaktüsler büyüyor göğsümün içinde. Adının dahi uzağında olmaya yabancıyken bu ruh, varlığının uzağında nasıl hissetsin hayatı? Bil ki sadece hayatta kalıyorum bu aralar. Yaşamak bambaşka şey, hatırlıyorum.