KARMAŞIK BİRAZ
Bugün içim bir garip. Öyle karmaşık duygular içindeyim. Hüzünlenip karamsar şiirler yazsam kulağımda müzik, içimdeki huzur ve tatlı bir his buna izin vermiyor. Neşelenip gülmek istesem İzmir geliyor gözlerimin önüne. Anasını babasını evladını beton yığınlarının altında bırakmak zorunda kalan insanlar geliyor aklıma. Kulaklarım kabul etmiyor mutlu
Yarınlarıma dokunuyorum. Ve yarınlarımda AŞK vardı. Onun olduğu yarınlarıma kesinlikle vardım. Yarına dokunmak... O kadar güzel bir duyguydu ki! Yarına dokunmak için "EVET" dedim defalarca. "EVET!"
KABUS GÖRDÜM ANILARIM, SARILIN BANA!
“Gözlerim o an, benden insanlar var mı diye etrafı aradı. Tanıdık insanlar… Hepsi tanıdıktı. Çünkü hepsi bana benziyordu. Hepsi benden biriydi, hepsi insandı…”
Birden koca bir kasırganın tozu dumana katarak, karara karara üzerime doğru geldiğini gördüm. Kasırga durdu ve kararan toz bulutu siyahlar