Korku yaşamın değil, ölümün bir parçasıdır. Yaşamın anlamı risk almaktır, maceradır, bilinmeyenin içine dalmaktır.
Dünyadaki bütün mutsuzluk çok basit bir şekilde açıklanabilir: Herkes, doğalarının olmalarını istediği şeyin ne olduğu araştırılmadan, başkaları tarafından kesilip, kalıplanarak bir düzene uyduruluyor. Varoluşa bir fırsat bile vermiyorlar. Çocuk doğduğu andan itibaren onu bozmaya başlıyorlar. Tabii, tamamen iyi niyetli olarak. Hiçbir ebeveyn bunu bilinçli olarak yapmıyor ama onlar da aynı şekilde şartlandırılmışlar. O da aynı şeyi çocuğuna uyguluyor; başka bir yol bilmiyor ki.
Gerçek aşk için yarın yoktur, gerçek aşk için zaman yoktur. Eğer bir insanı seviyorsan, seviyorsundur. Yarın ne olacak kimin umurunda? Bu an öylesine çok ki, bu an bir sonsuzluk. Yarın ne olacak göreceğiz. Yarın gelince... Ve yarın hiç gelmez. Gerçek aşk şimdiye aittir...
Hiç öfkelenmeyen ve öfkesini sürekli kontrol eden bir kişi ÇOK TEHLİKELİDİR.
Bu dünyada olmanın sadece oyunculuk olduğunu bilmek bu dünyadan özgür olmaktı.
Ölmek basittir, uçurumdan atlarsın kafana sıkarsın en kolay ve en basiti ölmek. Ama yaşa her şeye rağmen yaşa. Senden başka kimse seni düşünmez sadece doyasıya YAŞA!
Aristoteles’in kayıp ikinci kitabı
"Şimdi söyle bana," diyordu William, "Niçin? Bu kitabı niçin ötekilerden daha çok korumak istedin? Kara büyüye ilişkin kitapları, içinde belki de Tanrı'nın adına sövülen sayfaları neden uğrunda cinayeti göze almaksızın sakladın da bu sayfalar için hem kardeşlerini hem de kendini lanetledin? Güldürüden söz eden birçok başka
Sayfa 648 - Can Sanat Yayınları, 36. baskı, Çev. Şadan KaradenizKitabı okudu
Eğer zihninizden açgözlülük geçiyorsa bırakın geçsin; eğer öfke geçiyorsa bırakın geçsin. Siz kim oluyorsunuz da müdahale ediyorsunuz? Neden zihninizle bu kadar özdeşleşiyorsunuz? Neden "ben açgözlüyüm… ben öfkeliyim" diye düşünüyorsunuz? Sadece bir öfke düşüncesi geçiyor. Bırakın geçsin; siz sadece izleyin.
Kendi deneyimine dayalı olmayan her şeyi sadece bir varsayım olarak kabul et.
Endişelenme çünkü kaybolabilen bir şey kaybolmayı hak ediyordur. Ona yapışmak anlamsızdır; o senin değildir, o sen değilsin...
Bir şeyi bastırırsan o şey değerli olur. Daha fazla bastırırsan, daha değerli olur. Bastırmazsan bütün değerini kaybeder.
Bir kez sen, basitçe, hiçbir sabit fikir olmadan, uyanık ve karşılık vermeye hazır olursan, hakiki ve kendine özgü bir hale gelirsin.