Yasemin
@yasminthebroken
6 okur puanı
Şubat 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
“Zeki bir insana en büyük işkence, cahillerin tercih ettiği düzende yaşamaktır.”
Cellâdına âşık olmuşsa bir millet,
İster ezan, ister çan dinlet.
İtiraz etmiyorsa sürü gibi illet,
Müstahaktır ona her türlü zillet.
Okur Takip Önerileri
Her şeyi fazla mı boşverdim yoksa hayattan umudumu mu kestim anlayamıyorum. Geçiyor mu yoksa alışıyor muyum ya da farkında olmadan kayboluyor muyum ?
Bilmiyorum.. Düzene ayak uyduramıyorum. Bu durum canımı yakıyor. Zorunda olmak, istemediğim bir çok duruma göz yummak. Gram mutlu değilken her şey çok normalmiş gibi etrafa yalancı gülücükler saçmak. Aile, arkadaşlar ve yaşam içinde yapılması gereken onca eylem.
Sorgulanmak, beklenmek..
Etrafımdaki nice kimseler bir şeyler bekliyor benden. En basitiyle konuşmamı. Oysaki bazen ne kadar zorlanıyorum. Bilmiyorlar. Benim canım yanıyor, acı çekemiyorum. Gökyüzüne bakıyorum ama ben nefes alamıyorum. Gündüzüm, gecem. Ya biliyorsam düzenin içine hapsolacağımı ?
Yaşam bir körlük ve ben bunu kalbimi kör ettiğimde anladım. Bu yüzden ruhumu özgürlüğe çıkarmak istiyorum. İşte görmememin sebebi bu yaşam. Doğruluğuna yemin ederim ki ben yaşayamıyorum. İçimdeki fırtınayı dindirmek için kalbimi açıyor, gözlerimi kapıyorum. Ve kendimi sonsuz bir özgürlüğe bırakıyorum..
Bir yerlerde beni anlayan birileri var mutluka, henüz karşılaşmadık. Belki asla karşılaşmayacağız.. Bir yerlerde durup dururken gözleri dolan, kendi kendine gülen, çürümüş bir şey gibi hisseden, içi rutubetli duvarlara benzeyen, her günü sarhoş bitiren, gururu kırık, güveni yıkık birileri var.
Birileri var, bana benzeyen.
Bir yeri terk ettiğimizde orada bizden bir şeyler kalır. Gitmiş olsak da orada kalırız. Ve içimizde bazı şeyler vardır ki sadece oraya dönerek bulabiliriz.
Yorgunum, biliyorum sen de yorgunsun. Hiçbir uykunun, Pazar'ın, tatilin gideremeyeceği bir yorgunluk bu. Şehirden, ülkeden, evimden, kendi halet-i ruhiyemden bile yorgunum.
Bir görünür bir kaybolurum,
Bir neşeliyim bir hüzünlü,
Bir varım bir yok.
Bir vakit olur kâinâtı omuzumda taşıyacak güce haiz olurum,
Bir vakit olur kımıldatamam parmağımı yerinden.
Bir vakit içim coşar, coştururum tüm insanları,
Bir vakit küllerim savrulur etrafa toplayamam.
Bir vakit ‘bildim! derim ben beni’
Bir vakit ‘bende kimim’ derim.
Bir vakit severim deli deli,
Bir vakit bulamam sevginin izini.
Bir benim, bir o
Ben mi?
O kim?
Bilmem.
Bazen anılarım silinip gidiyor.
Saçma.
Benim aklımda.
Bazılarının aklında halâ.
Herkesin dolabında bir tane ceset var.
"Boş yere canı yanmaz insanın. Ya bir eksiklik vardır geleceğe dair, ya da bir fazlalık vardır geçmişten gelen."
|Fuzuli