günlük 23.11.2022 13.45
Merhaba Günlüğüm ;
Bu sabah on ikide uyandım. Kahvaltıyı her zamanki gibi kardeşim hazırlamıştı bana seslendi çay hazır diye .kalkmadım. Saatimin alarmına daha vardı. Saati yerine bıraktım dalmışım .bir rüya daha gördüm. Bu dün geceden beri kaçıncı rüya. Bilinçaltım fazlalıkları mı atıyordu . Aklını yemişssin sen dedim kendime. Çalar saat
Analog kolaj çalışmaları
Şu an sevişmiyorum, sizinle konuşuyorum.
#216030815
Çocukluk Ağrısı
#216324326
Alkolün Çevresinde
#216579951
Yabancı sevgilerden sıyırdığın kara yaşamak tortusu.
#216966815
Travmalardan travma
Biz çok normal adamlar değiliz.
Sizin de çok normal olduğunuz söylenemez.
Dünyada herkes anormal sanki. Belki de hepimiz normaliz. Yanlış zaman da, yanlış yerde… Ya kusura bakma insan eline kalem alınca değişik şeyler yazmak istiyor. Ben pek anlamam bu işlerden. Sana o kadar çok mektup yazmayı denedim ki. Bir yerden sonra hep yırttım. Bu sefer üşeniyorum. Herhâlde sana gönderemeyeceğim için. Daha doğrusu bira içerek yazdığım için utandım herhâlde. Kim bilir orda hava nasıl. Kim bilir neleri özledin. Biraz salakça olacak ama; burası da çok boktan.
Sanki herkes katil, ya da herkes yalnız. Burdan çok fazla farkımız yok. Aslında var; biz daha geniş alanlarda yürüyüp, daha fazla görüşme hakkına sahibiz. En büyük fark bu heralde. Beni burda ayakta tutan dostlarım. Seni de umarım bişeyler ayakta tutuyordur. Ama eminim benden daha fazla sevenin var. Ben mücadele etmeyi senin kadar bilmiyorum. Biz mücadele edenlerin peşindeyiz, kimi zaman.
Ben senden hoşlandım. Ben çok iyi vakit geçirdim seninle, çok güzelsin. Sana hislerimi nedense en kötü cümlelerle anlatıyorum hep ya. Ya gerçekten sevmeyi bilmiyorum ben ya da ne bilim tuhaf oluyorum.
Dışarı çıktığında bu mektubu sana vermek isterim ama biliyorum utanacağım ve veremeyeceğim. Olsun. Sana yazmasaydım içimde kalırdı. Sen içerde ben dışarda, siz içerde biz dışarda. Ya öyle işte. Yine yazamadım.
BEHZAT Ç.
Behzat Ç. Hayaletin Mektubu
biz çok normal adamlar değiliz. sizin de çok normal olduğunuz söylenemez. dünyada herkes anormal sanki. belki de hepimiz normaliz. yanlış zamanda, yanlış yerde. ya kusura bakma, insan eline kalemi alınca, değişik şeyler yazmak istiyor. ben pek anlamam bu işlerden. sana o kadar çok mektup yazmayı denedim ki, bir yerden sonra yırttım. bu sefer üşeniyorum, herhalde sana gönderemeyeceğim için. daha doğrusu, bira içerek yazdığım için utandım herhalde. kim bilir orada hava nasıl, kim bilir neleri özledin. "biraz salakça olacak ama, burası da çok boktan." sanki herkes katil. ya da herkes yalnız. oradan çok farkımız yok. aslında var, biz daha geniş alanlarda yürüyüp, daha fazla görüşme hakkına sahibiz. en büyük fark bu herhalde. beni burada ayakta tutan, dostlarım. seni de umarım bir şeyler ayakta tutuyordur. ama eminim, benden daha fazla sevenin var. ben mücadele etmeyi senin kadar bilmiyorum. biz mücadele edenlerin peşindeyiz. ben senden hoşlandım, ben çok iyi vakit geçirdim seninle, çok güzelsin. "sana hislerimi nedense en kötü cümlelerle anlatıyorum hep ya." ya gerçekten sevmeyi bilmiyorum ben, ya da ne bileyim, tuhaf oluyorum. dışarı çıktığında bu mektubu sana vermek isterim ama biliyorum utanacağım ve veremeyeceğim. olsun, sana yazmasaydım içimde kalırdı. sen içeride ben dışarıda. siz içeride biz dışarıda. ya öyle işte.. yine yazamadım..
"Ya öyle işte. Yine yazamadım.."
"Biz çok normal adamlar değiliz.
Sizin de çok normal olduğunuz söylenemez.
Dünyada herkes anormal sanki. Belki de hepimiz normaliz. Yanlış zaman da, yanlış yerde.. Ya kusura bakma insan eline kalem alınca değişik şeyler yazmak istiyor. Ben pek anlamam bu işlerden. Sana o kadar çok mektup yazmayı denedim ki. Bir yerden sonra hep yırttım. Bu sefer üşeniyorum. Heralde sana gönderemeyeceğim için. Daha doğrusu bira içerek yazdığım için utandım heralde. Kim bilir orda hava nasıl. Kim bilir neleri özledin. Biraz salakça olacak ama; burası da çok boktan.
Sanki herkes katil, ya da herkes yalnız. Burdan çok fazla farkımız yok. Aslında var; biz daha geniş alanlarda yürüyüp, daha fazla görüşme hakkına sahibiz. En büyük fark bu heralde. Beni burda ayakta tutan dostlarım. Seni de umarım bişeyler ayakta tutuyordur. Ama eminim benden daha fazla sevenin var. Ben mücadele etmeyi senin kadar bilmiyorum. Biz mücadele edenlerin peşindeyiz, kimi zaman.
Ben senden hoşlandım. Ben çok iyi vakit geçirdim seninle, çok güzelsin. Sana hislerimi nedense en kötü cümlelerle anlatıyorum hep ya. Ya gerçekten sevmeyi bilmiyorum ben ya da ne bilim tuhaf oluyorum.
Dışarı çıktığında bu mektubu sana vermek isterim ama biliyorum utanacağım ve veremeyeceğim. Olsun. Sana yazmasaydım içimde kalırdı. Sen içerde ben dışarda, siz içerde biz dışarda. Ya öyle işte. Yine yazamadım.."
"Hayalet"
youtu.be/5jiCjYnrlRU
Hikaye
Kıralların yolundan geçtim
Vurdumduymaz düşleri vardı hepsinin
Bir yudum su içtim pınarlarından
Verdiğim sözleri tutmak isterdim
Yoruldum yoruldukça yürümekten
Kalbimde bir mazi biriktirdim
Harcamaya kıyamadım pazarlarda
Bir türlü bitmeyen iç kavgalarında
Fırsatları teptim geldikçe öteledim
Kaybetmeyi seçtim kaybettikçe sevdim
Yürüdüm hayatın gözlerine bakarak
İnsanlara bakamadım insanlığı aradım
İnsanlıktan utandım insanlara bakınca
Sonu bir sevda olmalıydı her hikayenin
Güzel bitmeliydi tüm hikayeler
Elim gitmedi yazamadım
Bir hikaye biter bir hikaye başlardı çünkü
Bir yerde hüzün bir yerde neşe
Birbirini takip ederdi hep gündüz ile gece
Hikayenin sonu sizlere kalmış ..
Doz aşımına girdim yine..
biz çok normal adamlar değiliz. sizin de çok normal olduğunuz söylenemez. dünyada herkes anormal sanki. belki de hepimiz normaliz. yanlış zamanda, yanlış yerde. ya kusura bakma, insan eline kalemi alınca, değişik şeyler yazmak istiyor. ben pek anlamam bu işlerden. sana o kadar çok mektup yazmayı denedim ki, bir yerden sonra yırttım. bu sefer üşeniyorum, herhalde sana gönderemeyeceğim için. daha doğrusu, bira içerek yazdığım için utandım herhalde. kim bilir orada hava nasıl, kim bilir neleri özledin. "biraz salakça olacak ama, burası da çok boktan." sanki herkes katil. ya da herkes yalnız. oradan çok farkımız yok. aslında var, biz daha geniş alanlarda yürüyüp, daha fazla görüşme hakkına sahibiz. en büyük fark bu herhalde. beni burada ayakta tutan, dostlarım. seni de umarım bir şeyler ayakta tutuyordur. ama eminim, benden daha fazla sevenin var. ben mücadele etmeyi senin kadar bilmiyorum. biz mücadele edenlerin peşindeyiz. ben senden hoşlandım, ben çok iyi vakit geçirdim seninle, çok güzelsin. "sana hislerimi nedense en kötü cümlelerle anlatıyorum hep ya." ya gerçekten sevmeyi bilmiyorum ben, ya da ne bileyim, tuhaf oluyorum. dışarı çıktığında bu mektubu sana vermek isterim ama biliyorum utanacağım ve veremeyeceğim. olsun, sana yazmasaydım içimde kalırdı. sen içeride ben dışarıda. siz içeride biz dışarıda. ya öyle işte.. yine yazamadım..
Behzat Ç.
Biz çok normal adamlar değiliz.
Sizin de çok normal olduğunuz söylenemez.
Dünyada herkes anormal sanki. Belki de hepimiz normaliz. Yanlış zaman da, yanlış yerde… Ya kusura bakma insan eline kalem alınca değişik şeyler yazmak istiyor. Ben pek anlamam bu işlerden. Sana o kadar çok mektup yazmayı denedim ki. Bir yerden sonra hep yırttım. Bu sefer üşeniyorum. Heralde sana gönderemeyeceğim için. Daha doğrusu bira içerek yazdığım için utandım heralde. Kim bilir orda hava nasıl. Kim bilir neleri özledin. Biraz salakça olacak ama; burası da çok boktan.
Sanki herkes katil, ya da herkes yalnız. Burdan çok fazla farkımız yok. Aslında var; biz daha geniş alanlarda yürüyüp, daha fazla görüşme hakkına sahibiz. En büyük fark bu heralde. Beni burda ayakta tutan dostlarım. Seni de umarım bişeyler ayakta tutuyordur. Ama eminim benden daha fazla sevenin var. Ben mücadele etmeyi senin kadar bilmiyorum. Biz mücadele edenlerin peşindeyiz, kimi zaman.
Ben senden hoşlandım. Ben çok iyi vakit geçirdim seninle, çok güzelsin. Sana hislerimi nedense en kötü cümlelerle anlatıyorum hep ya. Ya gerçekten sevmeyi bilmiyorum ben ya da ne bilim tuhaf oluyorum.
Dışarı çıktığında bu mektubu sana vermek isterim ama biliyorum utanacağım ve veremeyeceğim. Olsun. Sana yazmasaydım içimde kalırdı. Sen içerde ben dışarda, siz içerde biz dışarda. Ya öyle işte. Yine yazamadım.
HAYALET..
Hayalet
Biz çok normal adamlar değiliz. sizin de çok normal olduğunuz söylenemez. dünyada herkes anormal sanki. belki de hepimiz normaliz. yanlış zamanda, yanlış yerde. ya kusura bakma, insan eline kalemi alınca, değişik şeyler yazmak istiyor. ben pek anlamam bu işlerden. sana o kadar çok yazmayı denedim ki, bir yerden sonra sildim. bu sefer üşeniyorum, herhalde sana gönderemeyeceğim için. daha doğrusu, resmine bakarak yazdığım için utandım herhalde. kim bilir orada hava nasıl, kim bilir neleri özledin. "biraz salakça olacak ama, burası da çok boktan." sanki herkes katil. ya da herkes yalnız. oradan çok farkımız yok. aslında var, biz daha geniş alanlarda yürüyüp, daha fazla görüşme hakkına sahibiz. en büyük fark bu herhalde. beni burada ayakta tutan, dostlarım var. seni de umarım bir şeyler ayakta tutuyordur. ama eminim, benden daha fazla sevenin var. ben mücadele etmeyi senin kadar bilmiyorum. biz mücadele edenlerin peşindeyiz. ben senden hoşlandım, çok iyi vakit geçirdim seninle, çok güzelsin. "sana hislerimi nedense en kötü cümlelerle anlatıyorum hep ya." ya gerçekten sevmeyi bilmiyorum ben, ya da ne bileyim, tuhaf oluyorum. Bunu sana göndermek isterim ama biliyorum utanacağım ve gönderemeyeceğim. olsun, sana yazmasaydım içimde kalırdı. sen içeride ben dışarıda. siz içeride biz dışarıda. ya öyle işte.. yine yazamadım..