Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Can Gürses Yorumları ve İncelemeleri
Can Gürses yorumları ve incelemelerini, Can Gürses kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Can Gürses puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.İlk defa bir kitabı okurken ağladım sanırım. Kitabın başında Nafizle Mahurun aşkından etkileneceğimi düşünmemiştim bile. Ama sonlara doğru onların yanında gibiydim sanki. Karşılıklı onları okurken bu kadar duygusallaşacağım aklıma bile gelmezdi. Sadece bir aşk romanı değil bu kitap aynı zamanda ülkemizin yıllarını anlatıyor bir yandan. Belki de olan bitenleri hatırladıkça daha çok üzülmüşümdür duruma. Uzun soluklu bir okuma oldu, bir çırpıda okuyamadım. Zaman zaman ara verdim. Ama hikayenin güzelliği bir yerde sizi çekiyor. Onlarınki gibi bir aşk hem yaşamak istiyorsunuz hem de yaşamak istemiyorsunuz. Arada yazarın kendine ve ailesine gönderme yapması gülümsetti beni. İlk defa Can Gürses okudum ve gerçekten keyif aldım. Aşkla, siyasetle, toplumla, yıllardır ülke gündemini meşgul eden olaylar içerisinde bu iki insanı okumak gerçekten keyifli ve yoğundu.
"Ben anlıyorum seni anne. Babam çok inceydi. Yemeyi severdi ama birlikte yemekten pek anlamazdı. Öyle değil mi? Birlikteysek yemek yemeye gerek duymazdı. Huzur dıygusu doyururdu insanı. Ya babam öyle düşünürdü sanki. Sen ona çok yettiğin için giderdi, değil mi? Acıkmak için."
Kitap yıllar önce aile evinden giden Koza karakterinin dönüşü ve annesinin onun şerefine bir yemek düzenleyişiyle başlıyor. Bütün aile bir arada ve bütün kitap bu akşam yemeğinde geçiyor. Yıllar sonraki buluşma, iç hesaplaşmalar, ailenin arasına giren hayat ve zaman... Kimi zaman bir antika aynadan dinliyorsunuz olanları, kimi zaman bir yemekten. Her karakterin kendi bakış açısı da verilmiş ve bu da hikayeyi herkesin gözünden görüp anlamamızı sağlıyor.
Her bir karakteri çok ama çok benimsedim. Bir cümlenin altını çizmeden geçtiğim tek bir sayfa yok. Can Gürses'in ilk romanı olmasına karşılık hiçbir acemilik görmüyorsunuz, hatta usta bir yazarın kitabını okuyorsunuz. Müthiş bir aile hikayesiydi. Herkesin karakterlerden birinde kendini bulabileceği bir kitap kesinlikle. Ben bu kitabı İstanbul gezim sırasında okudum ve o gezi o kadar anlamlı hale geldi ki kitapla... İstanbul'a bir kez daha aşık oldum. Her yer gözüme daha farklı görünmeye başladı. Herkesin ama herkesin okumasını istediğim bir kitap En Güzel Günlerini Demek Bensiz Yaşadın. Şimdi Ayrıntı Yayınları baskısıyla çıkacakmış. Onu da almadan edemem heralde. Mutlaka okuyun, Can Gürses ve onun muazzam karakterleriyle tanışmanız gerek. Umarım bir gün ben de Can Gürses'le tanışırım. Ülkemizde böyle değerli bir yazarın olması büyük şans bence. Sizi morluyorum.
Bu kitap hakkında ne yazılır, ne söylenir bilmiyorum. Çok kısa olabilir, çok da uzatabilirim. Eğer şu an bir şeyler yazmaya çalışıyorsam bu henüz taze okumuşken, hissettiğim duyguları kaydetme arzumdan kaynaklı. Gerçekten, herhalde yazma konusunda hiç bu kadar acemi hissetmemişimdir. En Güzel Günlerini Demek Bensiz Yaşadın, kalemimi elimden
Kitabı bu kadar uzun sürede okumamın tek sebebi araya giren final haftası ve ödevlerimdi maalesef.
Kitapta 27 yıl sonra ülkesine, evine dönen Koza’nın ve ailesinin bir akşam yemeği için bir araya gelmesiyle başlayan içsel yolculukları anlatılıyor. Yazar bize de bu sofrada yer ayırmış. Her kişinin hatta evdeki her bir eşyanın ağzından yaşananları okuyoruz.
Ben kitabı severek ve hissederek okudum. Başlarda çok fazla karakter olması kafamı biraz karıştırdı. Kim kimin neyi diye sürekli soruyordum ama kitabı okudukça herkes yerli yerine oturdu.
Tüm karakterlerle bir bütün olabiliyorsunuz ama ben kitabı okurken en çok Kor’u ve Haziran’ı sevdim. Onlarla daha bir bütün olabildiğimi hissettim.
Can Gürses’in ilk kitabı olmasına rağmen gerçekten başarılı bir kitap. Okurken o ilk kitapta hissedebildiğiniz acemiliği hissetmiyorsunuz. Altını çizdiğim bir sürü yer oldu.
Ölüyordum, Geçerken Uğradım romanı Can Gürses'ten ilk okuduğum romandı ve bayılmıştım. Bu nedenle bu kitabı aldım. O kitaptan biraz daha az sevdim. Bunda tabiki yazarın ilk romanı olmasının da etkisi var. Güzel bir hikaye. Böyle tek mekanda ya da tek bir günü anlatan romanları genellikle çok severim. Bunu da sevdim. Ama bazı kısımlarda romandan koptuğum oldu. Karakterleri çok sevdim ama yeterince tanıyamadım. Sorunlu bir aile tablosu, muhteşem bir sofra, yıllar sonra bir araya gelmiş insanlar. Fikir çok iyi ama tam olarak anlayamıyorsunuz, aileyi tam olarak tanıyamıyorsunuz. Bazı bölümlerde sürekli bir sorgulama hali, uzun bir paragrafta sürekli soru sorma hikayeden beni kopardı. Ayrıca bazı bölümleri hangi karakter adına okuduğumu bazen ortalarında bazen sonuna kadar anlamakta zorlandım. Kurgusal olarak yetersiz kaldığını düşünüyorum. Yoksa hikaye de güzel karakterler de. Ama Can Gürses her halükarda harika bir yazar. Okumaya devam edilesi.
Ölüyordum Geçerken Uğradım sadece bir aşk romanı değil. Aşıkların bir günü on yıla bedeldir diyor Can Gürses ve 1930'larda başlayan aşk hikayesi 2020'lere kadar sürüyor. Nafiz ve Mahur'un aşkını okurken aynı anda Türkiye'nin tarihine de el atıyor yazar ve Atatürk'ün ölümünden günümüz olaylarına kadar değiniyor. Olayın güzelliğine bakar mısınız?
Can Gürses kelimelerle öyle bir oynuyor ki şaşıp kalıyorsunuz. Açıkçası bu kitap bence yazarın en son okumanız gereken kitabı çünkü ağır bir dili var ve okuması diğer kitaplarına göre bir tık daha zor. Yine de Mahur ve Nafiz'i tanımak, aşklarına eşlik etmek muazzamdı. Kitapta müthiş bir emek var ve üstünde çokça çalışıldığı belli. Yazarın bu kadar gençken böyle bir kitap yazmasına şaşırmış diğer yorumcular ama ben gurur duydum ve neden olmasın ki dedim! İyi ki Can Gürses gibi bir yazara sahibiz. Bu kitabı dediğim gibi diğer iki kitaptan sonra okumanız daha iyi olacaktır. Mutlaka ama mutlaka okuyun. Daha fazla geç kalmayın bu kalemle tanışmak için.
Bir aşk hikayesi bu roman. Ama sadece bir aşk hikayesi de değil. Daha da ötesi. Daha önce denenmiş, basarilamamis ama bir kez daha bir araya gelinebilen türden. Nafiz ile Mahur'un aşkı.
Hikaye 1932 yılının ekim ayında on gün içinde gelişip tamamlanıyor. Topu topu on gün içinde olup bitiyor herşey. Ama şöyle ki, bu on günün her bir günü on yılı
Geç Kalınmış Aile Toplantısı
En güzel günlerini kim bilir kimler bizsiz yaşadılar?
Bir aile toplantısına şahit oluyoruz Koza'nın yurt dışından gelmesi ile birlikte aile bir araya gelebiliyor. Bambaşka karakterlerde bir çok aile üyesini hem yakından hemde diğer aile fertlerinin ağzından duyuyor onların gözüyle tanımlayıp gözlemleyebiliyoruz.
Yalnız bu gözlemleri için bize yardımcı olan sadece aile fertleri de değil! Evdeki envai çeşit eşyalar da bize yardımcı oluyor.
Bazen sürahi, bazen sarışın duvar, bazen çeşitli yemekler, bazen bir ayakkabı, bazen okuyunca yemek sandığımız kalem dolması bazen masadaki örtü..
Yazarla tanıştığım icin ve böyle bir anlatım dilinin kendi dilimde yazılmış olması ve benimde okuyor olmam büyük bir sevinç kaynağıdır.
Bilemiyorum ben böyle bir aile toplantısının bir ferdi olabilir miyim? Veyahut da Eda gibi bu ailenin dış mandalı olarak mı eşlik ederim toplantıya.
Ben en güzel günlerimi kimsiz yaşıyorum demeyeceğim çünkü yaşamıyorum :)
Dev(rimci)lerin Aşkı...
"Ölememek ve yaşayamamaktır aşk."
Öleceğini bile bile yaşamayı göze almaktır, belkide. Kitabın ismini duyduğumda bu kadar şahane ve anlam yüklü bir isme sahip olan kitap kötü olamaz dedim ki büyük oranda yanılmadım. En azından isminin hakkını veriyor diyebilirim. İsminden sonra konusunu okuduğumda merakım iki kat artmıştı kitaba. Çünkü
Can Gürses çok genç bir yazar ve Ölüyordum Geçerken Uğradım yazarın üçüncü romanı. Baştan şunu söylemek isterim ki çok iyi bir kalem var karşınızda. Kelimeleri dans ettiren, eski ve güncel Türkçe'yi çok iyi kullanan, anlatım dili ve olay akışı açısından oldukça başarılı bir yazar Can Gürses. Açıkcası ben okurken gurur duydum hem bu kadar genç