Yine de acı eninde sonunda geri geliyordu. Çekip bitirmeden yakasını bırakmıyordu insanın. Yerde bağdaş kurup oturmuş anıları pay etmeye çalışırken kalbi, rahatsız ediyordu bedenini. Görünmeyen bir el, sıkıp buruyor, iki kulakçık iki de kapakçıktan ibaret zavallı kalbinin canına okuyordu.