Yaklaşık iki yıl önce kapağını beğenip alsam mı almasam mı derken yazarların içinde Veronica Roth'u görüp sonrasında hemen aldığım ama okumayı yaklaşık iki yıldır ertelediğim, puanının bu kadar düşük olmasına üzüldüğüm bir kitap oldu benim için. Evet, gerçekten uzun bir cümle oldu.
Bu kitaba nasıl yorum yapabilirim emin değilim. Çünkü içinde birbirinden farklı 12 hikâye var. Bazıları mükemmeldi ki ayrı kitapları olmasını çok isterdim, bazıları sıkıcıydı, bazıları ise ortalamaydı. Ama genel olarak sevimli ve güzel bir kitaptı.
Hikâyelerin içinde en güzeli Leigh Bardugo'nun yazdığı hikâyeydi bana göre. O kadar saçma bir şekilde etkilendim ki hikâyeden diğer hikâyeler hoşuma gitmezse diye kitabı bırakmayı bile düşündüm.
Diğer favori hikâyem ise Jennifer E. Smith'in yazdığı hikâyeydi. İnanılmaz sevimliydi, keşke bunun da ayrı bir kitabı olsaydı.
Bu iki hikâyenin dışında Stephanie Perkins'in, Veronica Roth'un, Jon Skovron'un hikâyelerini de beğendim. Cassandra Clare'ın yazdığı hikâye de güzeldi aslında ama kısa olması için her şey biraz hızlı oluyormuş gibi hissettim. Diğer hikâyelerse birazcık sıkıcıydı maalesef ama yine de kendilerini okutmayı başardılar.
Bu arada kitabı okurken kapaktan hangi çifti okuduğumu aramak biraz eğlenceliydi.
Umarım yayınevi bir gün kış versiyonunu da çevirir :)
