Ekmek herkese yetecekti aslında,
tarlaya karga dadandı, ambara fare,
fırına hırsız,
memlekete harami...
Geldikleri gibi gitmediler : kimi itini bıraktı,
kimi bitini,
kimi de piçini.
Yoksa bu kadar şerefsizin bizden olması mümkün değil.
Neyzen Tevfik, sürekli parasız pulsuz geziyordu. Para vermeyi teklif edince de basıyordu küfürü. Bir gün parayı Neyzen' in arkasından atıp “Paran düştü Neyzen” dedim. Dönüp şöyle dedi:
“Para bende ne gezer? O düşen benim param değil senin altın kalbindir.”
Neyzen tevfîk der ki akıl fukarasıdır bırak aklı yoktur fırıldaklık çevirir yürü bre deve endamını göreyim, insan insana bunu yaparsa Ebû Cehil ile farkın ne kalır.
"ıstırabın sonu yok sanma, bu alem de geçer,
ömr-i fani gibidir; gün de geçer, dem de geçer,
gam karar eyliyemez hande-i hurrem de geçer,
devr-i şadi de geçer, gussa-i matem de geçer,
gece gündüz yok olur, an-ı dem Adem de geçer.."
•