Önemsiz Bir Adamın Günlüğü / Grossmith Kardeşler
“Neden günlüğümü yayımlamayacakmışım ki? Her tür yayın organında daha evvel adlarını dahi duymadığım insanların hatıralarının basıldığını gördüm; sırf “önemli bir adam” olmadığım için benim günlüğüm neden ilginç olmayacakmış...”
***
Ne kadar da hakkı bir bakış açısı. Kime göre, neye göre “önemli biri” değil mi?
Ünlülerin hayat hikayeleri her dönem olduğu gibi 1800’lü yılların ortalarında da büyük ilgi görürmüş. Grossmith kardeşlerin bu modayla alay etmek için kaleme aldıkları “günlük” İngiliz Punch dergisinde tefrika edildikten sonra 1892’de kitap halinde basılmış.
Eser, klasik İngiliz mizahının en parlak örneklerinden biri olarak kabul edilir. Pooter'ın günlüğü, sıradan bir adamın hayatından kesitler sunar. Evi, komşuları, arkadaşları ve ailesiyle olan ilişkileri üzerine odaklanırken, ev sahibi, tüccarlar ve komşularıyla yaşadığı maceralarla ( yer yer şaşkınlıkları ile) okuyucuyu gülümsetir.
Yormayan bir klasik eser, ağır okumaların yanına eklenebilir.
Mutlu bir hafta olsun
#önemsizbiradamıngünlüğü #grossmithkardeşler #günlük #birdahaoku
Kendini çok iyi ifade eden biri olduğumu iddia edecek değilim, fakat düşüncelerimi berrak, anlaşılır bir biçimde ortaya serme gücüne sahip olduğum görüşündeyim.
Sakar bir adam günlüğüne eşi, oğlu, komşuları, arkadaşları ve iş hayatında yaşadıklarını günlük dil ile yazar. Kitaptaki yalın anlatımın yanısıra; zaman zaman kahramanın yaşadıkları okurken gülümsetiyor.
Hayat, nihayetinde, okul, iş hayatı ve eş dost arasında yaşanan keşmekeşten sonra, sıcak bir koltuğa gömülüp başka insanların yapıp ettiklerine uzaktan, gülümseyerek baktığımız, asıl amacı bizr huzur ve neşe vermek olan bir şey değil midir?
Önemsiz Bir Adamın Günlüğü kitabin giris cumlesi hosuma gitti diye basladim okumaya. "sirf 'onemli bir adam' olmadigim icin benim gunlugum neden ilginc olmayacakmis?" alintisi cok hosuma gitmisti. ozellikle gunluk yazmayi sever biri olarak benzer yon yakalamaya calistim. ama tek benzer yonumuzun ikimizin de siradan bir insan olmasi. ve rezilligimizin diz boyu olmasi. okudukca okuyasim geldi ilk 2 bolumde. ancak sonrasında gunluk sıkıcı bir yasami olan adami okumak sıktı beni. eger aci verici, aglatacak bir anisindan bahsetmis olsaydi suphesiz okumaktan geri kalanları linclerdim. ama yok, gercekten onemsiz bir adammis Charles.