Atatürk'e dair anılar, bilgiler okumayı aşırı çok sevdiğimden olsa gerek bunu da bazı satırlarda gülümseyip kimi yerlerinde hüzünlenip arasıra da sinirlenerek bir çırpıda okudum.
Kitapta Atatürk'ün annesini, babasını, kardeşlerini, manevi çocuklarını ayrı bölümler halinde işleyerek bazı soruların cevapları belgelere dayanarak gözler önüne serilmiş. Bunların yanısıra Atatürk hakkında çok gündeme gelen; doğum tarihi, Selanik'teki evde mi doğdu, gerçekte slav mıydı vb sorulara da başka bölümlerde yine belgelerle yanıt verilmiş. Hep belgelerle ifade edişler, alıntıların olması biraz okurken yorabiliyor ama anıların dile geldiği kısımlar akıp gidiyor.
Beni en çok etkileyen kısımlar manevi çocukların anlatıldığı ve ölümüne yakın Sabiha Gökçen'den Selanik'teki evi sürekli anlatmasını istediği satırlardı, gözlerim doldu.
Son olarak Soyak'ın "Atatürk çocukları çok severdi, bir nevi onun dilinde 'çocuk' sevgi demekti, sevdikleri ister büyük ister küçük olsun onlara 'çocuk' diye seslenirdi." diye satırları vardı, bu çocuk seni çok seviyor Ata'm diyerek cümlemi bitireyim.
