Antoine Laurain sözleri ve alıntılarını, Antoine Laurain kitap alıntılarını, Antoine Laurain en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Antreye adımını atar atmaz uzun zamandan sonra evine geri dönenleri sarıp sarmalayan o hissiyle doldu içi. Alışageldiğimiz mekanları onlara sürekli baktığımız için sonunda görmez oluruz. Alışkanlığın tozuyla kaplanır üstleri. Bu toz kalkmıştı işte. Her şey daha net görünüyordu sanki şimdi; tıpkı çekildiği ilk günkü renklerine ve kontrastına yeniden kavuşan bir fotoğraf gibi.
Gerçekleşmemiş bir şeyin nostaljisi duyulabilir mi? Hayatımızın doğru kararı almadığımızdan neredeyse emin olduğumuz anları, ki onları "pişmanlıklarımız olarak adlandırırız, sandığımızdan daha tuhaf bir değişkene sahip olabilir ve bizi gizemli ve tatlı bir sarhoşlukla sarıp sarmalayabilirdi belki: münkünlüğün nostaljisiyle.
Nasıl oluyordu da insanın hayatından bu kadar kolayca çıkıp yok olunabiliyordu? Belki de, kısaca, nasıl kolayca giriliyorsa çıkmak da öyle kolay oluyordu. Bir tesadüf, karşılıklı edilen birkaç kelime ve bir ilişki başlamış oluyordu. Bir başka tesadüf, karşılıklı birkaç söz ve aynı ilişkinin sonu geliyordu.
Prensipler gereği, görgü kuralları ya da eğitimimiz yüzünden bize ağır gelen ve olayların akışında hiçbir değişikliğe yol açmayan ne çok şeyi yapmak zorunda hissediyorduk.