İnsan Ne Zaman Evindedir ..?
Arkadaş, pandemide tabiki deyip kitaba haksızlık etmek istemiyorum.Belli ki bir şeyleri sorgulamamız isteniyor. Ve umarım cümleler uzun ve sıkıcı değildir derken birkaç sayfa okudum ve evet akıcı güzel ilerliyor.
İlk sayfada bir pasaj var ki kitabın özeti başlamadan yapılmış gibi hissettirdi. Şimdi saat geç ve o pasajı istesem de yazamam buraya,siz isterseniz açıp bakın okurlar ha bir de 'Adorno' da tam tersi bir yaklaşımla -bahsettigim pasajla alakalı olarak yazıyorum- "Bugün insanın evinde olup da kendini evinde hissetmemesi bir ahlâk sorunudur." demişti, uzun boylu düşünceler işte..
Aslında ev dediğimiz şey neresi onu düşünmeliyiz sanki.Ait olduğun yer neresi, o yer fiziki bir yer mi yoksa ..?
Aklıma gelmişken Woolf da aidiyet hissi ve yaratıcılık ile alakalı olarak " Kendine Ait Bir Oda" adlı eserinde kadınların neden daha az şiir yazdığını sorgular ve eğer bir kadın kurmaca bir şeyler yazacak ise mutlaka kendine ait bir odası olmalı der.
Kitaba dair ilk izlenimlerimi siz Değerli Okurlarla önyargılı da olsa paylaşmak istedim.Sonuç itibariyle okumaya değer buldum ve eğer okumayı düşünüyorsanız sizlere de şimdiden keyifli okumalar (;
Not: Pasaj yerine güzel Türkçemde varolan alıntı ya da bölüm kelimelerini kullanmam yerinde olurdu -da böyle oldu işte
Göçmenlik, sürgünlük ve dil konusunu o kadar güzel bir dil ile anlatılmış ki. Vatan, sürgün ve anadil arasındaki ilişkiyi öyle içten yazmış ki. İşte göçmen olarak hissettiğim tam da bu dedim! Bir başkasının diliyle kendimize gerçekten de nasıl bir vatan yarattığımız gerçeği... Kök salma metaforu ve mitolojilerden beslenerek kitabı harika bir hale getirmiş. Kitabın her satırının altını çizmek defalarca okumak istedim.
İnsan ne zaman evindedir? sorusuna cevabına ise “Yakınları, dili ve dilleriyle birlikte kabul edildiği zaman?” yanıtını verir.
Ayrıca Barbara Cassin, nostaljiyi ve evde olma halini Odysseia hikayesi üzerinden anlatıyor:
youtube.com/watch?v=pACflsl...
Muhakkak okuyun!
Barbara Cassin; Homeros’un Odysseus’dan , Vergilius’un kahramanı Aeneas’tan ve Hannah Arendt metinleri üzerinden bakmış nostalji kavramına.
İnsanın kendini nerede evinde hissedeceğini ya da hissetmeyeceğini sorgulamış.
Hannah Arendt ile ilgili bölüm daha anlaşılır geldi bana.
" Insan ne zaman evindedir ? " sorusunun cezbine kapılmamak ne mümkün ? Öncelikle ev'in ne olduğunu irdelemek gerekiyor -ve soru bize aynı zamanda bir varışı, bir vuslatı işaret ettiğinden ayrılığı ve kopuşları da görmemiz gerek - Barbara Cassin bize 3 bilinen karakter, kişilik üzerinden ev'in ve özlemin ve bunun yarattığı sancinin nasıl olabileceğini aktarmış. Benim ozelimde en cok ilgime çeken şey kişinin dil ile olan ilişkisi idi, anadil ile. Barbara'nın Arendt'i referans aldığı bu bölümde anadili diğer dünya dillerinden ayıran şeyin ne olduğunu bir kez daha hatırlıyoruz. Yaratma gücü diyor Cassin; dil ile ilişkimiz sadece iletişim aracı olmasindan ziyade yaratıcı bir unsur taşımasıdır da. Anadilde sahip olduğun imkanların sonradan edindiğin diller ile elde edebildiklerine kıyasla ne denli önemli ve farklı olduğuna dikkat çekiyor. Bunun nasıl bir şey olduğunu ancak sürgünde olan ve anadili ile arasına mecburi mesafe giren kişiler bilebilir, ben bilmiyorum. Eğer dil icra dili olmaktan çıkarsa sadece bir propaganda aracına dönüşür diyor. Bütün bunlar aklıma o kadar çok şey getirdi ki..
Puanım 4/5 (%76/100)
Çok beklentim yoktu sadece başlıkta Odysseus geçiyor diye aldığım bir kitaptı. Buna rağmen beklediğimden daha iyiydi. Aslında başlıkta Odysseus demeseydi bile nostalji ve eve dönüş temalarından bahsedildiğinde otomatik olarak Homeros beklerdim. Yazar önce kendi hayatından örnek vererek başlıyor ve eve dönüş, özlem ve nostalji gibi konulardan bahsediyor. Bu konulardan bahsederken bol bol referans yapıyor ve kelimelerin kökeninden de bahsediyor. Kitap zaten bir deneme olarak geçiyor ve ilerideki bölümlerde de başlıktan da görüldüğü gibi Odysseus, Aeneas ve Arendt'den bahsediyor. İlk ikisi hakkında bilgim olduğu için çok yeni şey öğrendiğimi söyleyemem fakat Arendt daha önceden girmek istediğim vazgeçtiğim bir şeydi. O yüzden örneklerle bu kadar açık şekilde açıklanmasını sevdim. Genel olarak güzel bir kitaptı fakat deneme okumayı sevmiyorsanız yorabilir bazı kişileri.
Odisseusun evində hiss eləməməsinin səbəblərindən biri də onu artıq heç kəsin tanımaması, və gözlədiyi münasibətin göstərilməməsi. Ki bunların olmadığı hər yerdə insan özünü evində hiss edə bilməz.
"Hey yabancı, omuzunda parlayan harman küreği de nedir?"
Bu soru, birden bire bizi evden uzakta hissettiren bu soru… Burada "harman küreği"ni, bizi biz yapan, bizi tanınır kılan şey olarak düşünmeliyiz. Öyle bir yerdesinizdir ki, size has olan, sizi siz yapan şey belirsizliğe bürünür. Yolculuğa çıkan Odysseus bu sözleri duyar
Hem felsefi, hem edebi, hem sarsıcı bir şekilde yuvanın neresi olduğunu çok iyi anlatmış bir kitap. Kısacık ölçütünde bu kadar teması yüksek bir yazımı sanırım ilk kez deneyimledim. Keşke herkes okusa...
Nostalji kelimesinin dilbilim ve felsefe üzerinden güzel bir açılımı.Zaten Barbara Cassin de çok kıymetli ve birikimli bir abladır. Okunursa insanda değişik bir haz bırakacak bir kitap.
Değişik bir kitap.
Nostalji kavramı kökeni ve edebiyat ile düşünce dünyasındaki izdüşümleri üzerine güzel kurgulanmış bir eser.
Arendt referansları ile -en azından benim için- daha da okunur hale gelmiş.
Tek bir kavramın aslında boyundan büyük bir geçmişe ve geleceğe sahip olabileceğini hatırlatıyor.
Özellikle dil/köken/birey/toplum ekseninde seyreden anlatı müthiş tespitler ve ufuk açan düşüncelerle bezenmiş.
Faydalı bir okuma.
