Barbara Patzek Sözleri ve Alıntıları
Barbara Patzek sözleri ve alıntılarını, Barbara Patzek kitap alıntılarını, Barbara Patzek en etkileyici cümleleri ve paragragları 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Aslında Homeros mitolojisi olarak tanımlanan şey, özellikle İlyada'da belirgin biçimde geçen tanrı ve kahramanların hikâyeleridir. Burada basit hikâyelerin ilişkilendirilmesi söz konusu değildir, aksine entelektüel gelişimi Yakın Doğu'nun ilk yazılı kültürlerine kadar uzanan, oldukça yansıtıcı bir anlatı arkıdır.
Sayfa 100 - Runik KitapKitabı okudu
Geçmiş dönemlerden yazılı olarak aktarılan bir metin, sonraki dönemin insanlarına okurlarken yeniden ilham verebilecek somut bir aktarımı temsil eder. Ne var ki bu okuyucular ifade tarzını tarihsel olarak anlamaya çalıştıklarında zorluklarla karşılaşacaklardır ve metnin yazıldığı zamandan çok uzak olduklarını ve bu nedenle de anlamını tam olarak kavrayamadıklarını fark edeceklerdir. Sözlü olarak aktarılan bellekten beslenen, yazılı olmayan bir metnin muhafaza edilebilmesi için bizzat ozanlar ve dinleyicileri tarafından sürekli yeniden anlatılması gerekir. Bunun için de metnin durmaksızın değişen güncel anlatı perspektifinde algılanması, dolayısıyla insanların içinde bulundukları zaman ile ilişkilendirilebilen bir anlamı olması gerekir. Bu nedenle sözlü şiir devamlı değişir ve her anlatımda yeni bir tarihsel renk kazanır fakat bunun, belirli gerçeklere dayanan güvenilir rivayetler olarak bizim tarih anlayışımızla hiçbir ilgisi yoktur.
Sayfa 49 - Runik KitapKitabı okudu
Homeros'u eleştirenler de şaşırtıcı keşifler yapmışlardır. Homeros'un en azılı karşıtlarından ve Madam Dacier'in en sert muhaliflerinden biri olan Voltaire, antik dönem şairini ilkel addetmiş ve tanrılarla kahramanlar arasındaki paternalist ilişkiyi özellikle itici bulmuştur. Buna karşın, tanrılarla bağlantılı olarak çok önemli sonuçlar doğuran bir keşif yapmıştır: Homeros, tarihi olayları ve genellikle kader olarak adlandırılan olguyu tam olarak tarif etme yeteneğine sahiptir. Voltaire'e göre İlyada'daki her olaydan, sonraki olayları belirleyen ve nihayetinde tutarlı bir eylem döngüsüne yol açan zorunluluklar ortaya çıkar. Voltaire, tesadüf ilkesine göre gelişen ve yine de sonradan anlaşılabilen ve açıklanabilen bir sona sevk eden karmaşık eylem yapılarından, olaylar silsilesinden bahseder. Bu yapıları sadece modern anlatıcılar benimsemezler, aynı zamanda modern tarih yazımı ve eylem teorisi alanları da bunları takip eder.
Sayfa 122 - Runik KitapKitabı okudu
Homeros destanlarında geçmiş zaman, söz konusu şairin kendi tarihsel şimdiki zamanının mitolojik yükselişi ve büyümesi anlamına gelmektedir. Ve maddi dünyanın tanımına tam olarak yansıyan şey budur: İlyada ve Odysseia şairlerinin bilinçli olarak altını çizdikleri eski dönem ambiyansı, özellikle malzemelerin değerine ve silahların, aksesuarların kalitesine ya da kahramanların etrafındaki eşyaların eşsiz, sanatsal niteliğine yapılan vurguda görülür. Homeros anlatımlarında altın, gümüş ve fildişi ya da parlak bronz silahlar öne çıkar. Ayrıca bu nesneler, tanrılardan kalan eski yadigarlar, hatta tanrılar tarafından yapılmış eserler olarak tanımlanır. Bu eşyalar, tek bir kahramanı karakterize eder ve onun kahramanca yeteneklerinin sembolüdür; örneğin yalnızca yaşlı Nestor'un kaldırdığı Nestor kadehi ya da yalnızca kendisinin çekebildiği Odysseus'un ağır yayı düşünülebilir.
Sayfa 71Kitabı okudu
O dönemlerde Homeros metnini yazılı bir örnekten öğrenmiş, ezbere okumuş ve muhtemelen öyle de anlatmış ozanlar vardı; bu ozanlara rhapsodos deniyordu. Belki de Homeros, böyle bir rhapsodosluk geleneğinin başlangıç aşamasında yer alıyordu ve homerik metinleri temel alarak çalışan bir tür mesleki birlik olan bir ozanlar okulunun kurucusuydu. Antik Çağ'da bu tür birlikler bağımsız olarak faaliyet göstermediğinden, bu birliğin de dini ve sosyal bir kurumla bağlantılı olduğu varsayılabilir. Destanlar, MÖ 6. yüzyılda Yunan soylularının ve özellikle tiranların -Yunan şehirlerinde mutlak idareye sahip diktatörlerin- eğlence kültürüyle bağlantılı olarak halka açık biçimde icra edilmiştir; bu metinlerin yalnızca önemli kısımlarının mı yoksa -pek olası değildir- tamamının mı söylendiğini bilmiyoruz. Atinalı Tiran Peisistratos'un (yaklaşık MÖ 600-528/27) oğlu Hipparkhos'un, Atina'nın büyük şenliği Panathenaia'da destanları belli bir sıraya göre okumaları için rhapsodoslara talimat verdiği söylenir.
Sayfa 42 - Runik KitapKitabı okudu
1930'lu yıllarda Amerikalı yazar Milman Parry, Sırbo-Hırvat kahramanlık şiirlerini doğaçlama biçimde nakleden gusların dilini fonograf aracılığıyla kaydetmeye ve bilimsel olarak analiz etmeye çalışmıştır. Parry, homerik şiirlerde kullanılan dil ile benzerlikler bulmuştur. Her şeyden önce, belli başlı karakterize edici sıfatları tekrarlama tekniği ve kalıplaşmış, serbestçe tekrarlanabilir cümle birimleriyle kurulan belirli tipik sahne yapıları -örneğin bir kahramanın zırhını kuşanışının veya bir düellonun nasıl gerçekleştiğinin tarif edilmesi-, farklı biçim ve uygulama yoğunluklarına sahip olmakla birlikte her iki sözlü şiir geleneğinde de benzerdi. Bu durum, Homeros destanlarının sözlü şiir olarak sınıflandırılması gerektiğinin, yazılı kompozisyon unsurlarına ek olarak, yazılı forma girmeden önce sözlü şiir okuyan şairlere özgü kalıplaşmış bir dile sahip olduklarının kanıtıydı. Tekrarlar ve formüller aracılığıyla kompoze etme tekniği, şairin bir hikayeyi belirli bir metne bağlı kalmadan ustaca aktarmasını sağlamıştır. Benzer sözlü şiir dillerine baktığımızda şiirsel kalıpların, tipik sahnelerin ve sıfatların akılda tutma ve hatırlatma işlevlerine sahip olabileceğini görürüz.
Sayfa 49 - Runik KitapKitabı okudu
Belirleyici ve yorumlayıcı tanrısal eylemlerle kahramanların amaca yönelik eylemlerinin, yani gerçek insan eylemlerinin yoğun şekilde iç içe geçmiş olması ve bunun yanı sıra, konunun efsanevi bir bitiş noktasına, yani Troia'nın düşüşüne bağlanması, İlyada'nın karakteristik özelliğidir.
Sayfa 11Kitabı okudu
Homeros dönemine ait arkeolojik buluntular, ilk Yunanların ortak bir din dili konusundaki çabalarının geliştiği maddi kültürel arka planı ortaya koymaktadır. 8. yüzyılın başlarından itibaren genellikle uzak yerlerdeki bazı bölge sınırları arasında yer alan -örneğin Delphi ve Olympia gibi- daha büyük kutsal mekanların önemi giderek artmıştır. Söz konusu mekânlar, geç 8. yüzyıl ve 7. yüzyılda, tanrıların onuruna yarışmaların da yapıldığı, düzenli olarak sıkça ziyaret edilen kült yerleri haline gelmiştir. Bu gibi mekânlarda, ilgili döneme ait azımsanmayacak sayıda Doğu kökenli adağa rastlamak da mümkündür. İlk olarak civar bölgelerin seçkinleri burada bir araya gelmiş olabilirler; bununla birlikte 8. yüzyılın sonlarından itibaren, coğrafi olarak sürekli genişleyen homojen bir Yunan toplumunun izlerine rastlamak mümkündür. Her bir tanrının isminin, özelliklerinin ve efsanesinin kanonlaştırılması, kültürel bölgeler arasındaki bu alışverişte ortaya çıkmıştır ve tüm bunların ayrıntıları da ozanlar vasıtasıyla Yunanlar arasında yayılmıştır.
Sayfa 98 - Runik KitapKitabı okudu
...Homeros destanlarının şairlerinin veya onlardan önceki ozanların, birebir tarihi görüntüleri aktarmak niyetinde olmadıklarını da akılda tutmak gerekir. Homeros destanlarının şairleri, tarihsel ve toplumsal bir gerçekliği, romanda geçen olayların gündelik arka planı olarak sunan ve tarihi kişilikleri, sanki kendi gerçekliklerinde yaşıyorlarmış, belirli bir tarihi kültürel ortamda bulunuyorlarmış ve söz konusu bu ortama ve döneme uygun bir ruh haline sahiplermiş gibi canlandırmak ve değerlendirmek isteyen modern bir tarihi roman yazarı gibi çalışmamışlardır. Homeros destanlarında geçmiş bir kültürün buna benzer gerçekçi bir tasviri yoktur.
Sayfa 69Kitabı okudu
İlyada ve Odysseia'nın arka planındaki ana toplumsal konu, birey ile toplum arasındaki ilişkidir ve bireycilikle topluluk düşüncesi arasındaki çatışmadır. Bu konu, karanlık yüzyılların açık toplumsal koşullarında ortaya çıkan bir aristokrasiyle Homeros döneminde yavaş yavaş şekillenen kent toplumu arasındaki ilişkiyi yansıtır.
Sayfa 77 - Runik KitapKitabı okudu