Çekip gitmek kolaydı, beynini kaldırımın köşesine bıraktığında. Bırakmak da kolaydı, arkanda bırakacak biri olmadığında.. Hiçbir şey olmamış gibi çekip giden, kalpleri hunharca katlederek bırakanların bu hayatta mutlu olacağına inanmıyordum. Zamanla bu inanç alev aldı; hislerimi sıcaklığında kurutarak bana o sonsuz vefayı bıraktı. Vefa, benim ütopyamın adıydı.
Bir adam.
Buzdan kaleleri olduğu varsayılan,
aslında o hayali kalelerinin çok uzağında
yaşayan bir güzel adam.
Bir kadın.
Ayaklarının dibine dökülen hayallerini,
adamın ilgisiyle sulayıp yeşertmek isteyen
mahzun bir genç kadın.
"Çocuksun çocuk,"dedi gülerken.
Kısılan gözleri normal haline dönmeden,
"Büyüme ama hiç,"diye ekledi.
Onun üslûbunun aksine karşısında daha
ciddi durarak,"Sen büyüdün mü, adam?"
diye soruverdim.
Kelimelere nasıl başlasam bilemedim. Bu kitap kötü çocuklar içeren, uyuşturu bağımlısı insanları anlatan, klişe tabirli bir kitap değil kesinlikle.
Kitaba büyük bir ön yargı ile başladım basımından dolayı.Kitabı aldım ve içine açıp baktığımda kelimeler büyüteçle okunacak gibi küçük yazılmıştı.Hiç okunmaya cezbetmemişti kitap beni o yüzden bekledim hemen okumadım. Sonra konusunu hiç bilmediğim için merak ettim ve başladım.Ve o an bütün ön yargılar falan hepsi silindi.Gerçekten harika ötesi bir kitaptı. Kitaba kusur bulamadım.1 gün de bitti hatta belki de daha kısa sürede. Anlayamadım nasıl bittiğini mükemmeldi.Kitabı okurken aynı anda bir sürü duygu hissediyorsunuz. Bu kitap size bir adamın bir kadına nasıl değer verildiğinin örneğidir kesinlikle. Platonik aşk yaşayan bir kadın nasıl güzel hissedebilir oniun örneğidir bu kitap. . Ve okurken kitap hakkında her dakika düşündüğüm şey 'Yazar Galiba Yazar Olarak doğdu.' gerçekten yazarın anlatımı çok güzeldi betimlemeler kurgu ilerleyişi,kurgu aktarımı harikaydı. Wattpad üzerinden iyiki basılmış dediğim bir kitap kesinlikle.