Karantina benim kitap okumamı sağlayan seri... Gerçekten o kadar çok seviyorum ki bu seriyi. Eskiden çok fazla kitap okuyan bir insan değildim ama karantina ile kitap okuma serüvenim başladı diyebilirim.
Zeyneple birlikte bazen ağladık, Onurla sinirlendik, Burakla güldük, Mertle sakinleştik. Kitap cidden hayatıma çok şey kattı ve bitmiş olması beni çok üzüyor.
Bu kitapta çok fazla olay yoktu ya da bana az bir olay var gibi geldi bilmiyorum ama onların mutlu olduğu okumak beni çok mutlu etti. Arkadaşlık bağları o kadar güçlü ki okurken "acaba benim de böyle güzel bir arkadaşlığım olacak mı "diye düşünüyorsunuz. Zeynep ve Onurun aşkı hakkında birşey bile diyemiyorum.
Çünkü cidden birbirlerini herşeyden çok seviyorlar. Onların kısımlarını okurken içimden "çok tatlılar" demeden duramıyordum.
Zeynep ve Onurun aşkı gibi bir aşk yaşayamayacağız hiçbirimiz. Ama onların aşkını okurken aşkı yaşamış gibi hissettim.
Mahşerin dört atlısı, karantinadan kurtulmadılar, karantinayı sevmeyi öğrendiler bu kitapta. Birlikte olduklarında karanlık bile aydınlık onlar için. Sanırım kitabın öğretmek istediği şey de bu.
Eğer sevdiklerinle birlikteysen karanlık bile aydınlık gibi gelir sana, karanlıktan kurtulmak isterken aslında karanlığı aydınlığa sen çevirebilirsin.
Şimdi size bir soru sormam lazım.
"Hala bizimle misin?"