En Yeni Canan Al Sözleri ve Alıntıları
En Yeni Canan Al sözleri ve alıntılarını, en yeni Canan Al kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Acı insanı kendisi olmaktan çıkarıyor.
Acıdan kaçmak değil acıyı dibine kadar yaşamaktı doğru olan.
Müslüman ya da Hristiyan olmak bireylere bir ayrıcalık tanımaz. Önemli olan insanlığa faydalı olmaktır.
Tanışıklığın uzunluğu kişileri daha mı güvenilir kılıyor?
Dinin şiddetle değil, sevgiyle yayılması gerekiyor.
İnsan ne kadar olumsuzluklara karşı çıksa da , ölüm korkusu insanın ağzını bağlar.
İzlemek, engellememek de suç değil miydi?
O, acıdan kaçmak mutlu olmak, huzur bulmak için gelmişti buraya. Oysa acı o kadar tazeydi ki bunun imkânsız olacağını nasıl bilemedim, diye hayıflandı. Çünkü biliyordu açıdan kaçmak değil acıyı dibine kadar yaşamaktı doğru olan.
Sayfa 65 - Kora Yayın & XIV & NataliKitabı okudu
.
“Acı gerçekten insanı olgunlaştırırmış Martina. Gerçekten öyleymiş, derlerdi de inanmazdım. Sanki yüz yıldır bu acıyla yaşıyorum ve bir yüz yıl daha yaşayacakmış gibi bir hisse kapılıyorum.”
.
özgür olmak için başka bir ülkeye gereksinimim yoktu. özgürlük insanın ruhunda olmalıydı.
Sayfa 49Kitabı okudu
Hayatta umutsuz durumlar yoktur, sadece mutsuzluk besleyen insanlar vardır.
Sayfa 73 - Kora YayınKitabı okudu
Özgür olmak için başka bir ülkeye gereksinim yoktu. Özgürlük insanın ruhunda olmalıydı.
Hepimiz farklı yaşamlara çekilmiş, şekillenmiş, törpülenmiştik.Hayat bizi farklı yerlerden bilemişti. Her gün, her saat, her an dönen bir dünya nasıl değişiyorsa biz de öyle değişiyorduk.
"Benzer benzeri çeker!"diyen bu yasaya göre başımıza gelen her şeyin sebebi kendimizdik.
"Onu ilk gördüğüm an anlamıştım ki, O benim karanlığımı bastıracak aydınlıktı. O, benim kara deliklerimi kapatacak olan bir tanrıçaydı.."
"Zamanla hiçbirşey geçmiyordu, sadece o geçmesini istediğimiz duygu, düşünce ya da olayın gerçeğiyle yaşamayı öğreniyorduk.."
Sanırım evrenin tüm negatif enerjisini sömürüp içine hapseden koca bir çıkmaz sokaktayım ben!
Zamanla hiçbir şey geçmiyordu, sadece o geçmesini istediğimiz duygu, düşünce ya da olayın gerçeğiyle yaşamayı öğreniyorduk.
Artık budadığı dallar, ağaç dalları değildi; bugüne kadar işlenen cinayetlerin uzuvlarını buduyordu sanki. Yere düşen, her işe yaramaz dal, daha önce gördüğü bir cesedin ya eli ya kolu ya başı veyahut gövdesi oluyordu..
Şimdi durup dururken karşıma neden çıkmış ve beni tekrar geçmişin tozlu sayfalarına neden bırakmışlardı, bilmiyorum.
Sayfa 51 - Kora YayınKitabı okudu