En Eski Colette Sözleri ve Alıntıları
En Eski Colette sözleri ve alıntılarını, en eski Colette kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
" Sana hiç gelecekten söz etmedim. Bağışla beni. Cicim. Bir saat sonra ikimiz de ölecekmişiz gibi hiçbir şey düşünmeyerek seni sevdim. Dünyaya senden yirmi dört yıl önce geldiğim için, ben mahkûmdum ve seni de peşimden sürüklüyordum... "
Sayfa 168 - Can Yayınları, 1991Kitabı okudu
...bazı olaylar beklenmedik sonuçlar verir ve bir insan ömrü boyunca yalnız rastlantıların, darbelerin ve hataların yardımıyla birkaç kez yeni baştan doğar.
—Madam! Madam! Çiçekleri, hangi çiçekleri severseniz? Onu öğrenmek istiyorum.
—Mösyö! Mösyö! Beni rahat bırakın! Ben size hangi şairleri sevdiğinizi, denizi, dağlara değişip değişmediğinizi soruyor muyum? Haydi gidin!
Sayfa 24 - Ankara Üniversitesi Basımevi, 1965, İkinci BasılışKitabı okudu
Yazmak... pencerenin gümüş hokkadaki akisleriyle dalgınlaşan, havada kalan bakıştır, tatlı bir ölüm kağıdı karalayan eli dondururken yanakları, alnı saran kutsal bir ateş. Bu ayni zamanda, geçen saatleri unutmak, sedirin bir köşesinde uyuşup kalmak, bir yaratma sefahati içinde yüzmektir; insan bu sefahatten bitkin, sersemlemiş ama mükâfatını da bulmuş bir halde, abajurun altına sığınan küçük ışık yuvarlağı içinde el değmemiş kağıda ağır ağır boşaltılan hazinelerin sahibi olarak çıkar.
Sayfa 14 - Ankara Üniversitesi Basımevi, 1965, İkinci BasılışKitabı okudu
Karşımdan, aynanın öbür tarafında, akislerin o esrarlı odasında, başarıya ulaşamamış bir "edebiyatçı"nın hayali var.
Sayfa 13 - Ankara Üniversitesi Basımevi, 1965, İkinci BasılışKitabı okudu
—Renée... Bir gün beni seveceğinizi umar mısınız, belki bir gün... Kim bilir ne zaman?
—Sizi sevmek? Bunu ne kadar isterdim, dostum! Kötü bir insana benzemiyorsunuz... Size gittikçe bağlandığımı duymuyor musunuz?
—Bana gittikçe bağlandığınızı mı... İşte, Renée, benim korktuğum da bu: bu yol aşka götürmez...
Haklı, öylesine haklı ki itiraz edemiyorum.
Sayfa 129 - Can YayınlarıKitabı okudu
...Orada, yeşil kiremitli damın üstünde, hicbir ışığın pırıltısı oynaşmıyor artık. Gün batıyor; az önce hiç kımıldamayan iki bulut parçası arasında masmavi görünen bir gökyüzü gölü, tatlı tatlı soluyor, firuzeden limon yeşiline geçiyor. Koltuğa dayalı kollarım, bükük dizlerim uyuşmuş. Verimsiz bir gün bitmek üzere, bense hâlâ ne karar verebildim, ne de bir şey yazabildim, bir zamanlar içimi tutuşturan -neredeyse 'Tanrısal' diyeceğim- o ateşin, düşünmeden boyun eğdiğim alevlerinden bir tekini bile kalbimde canlandıramadım.
Sayfa 202 - Can YayınlarıKitabı okudu