Bir hastanede tanışan üç çocukla başlıyor Ülkenin Sonuna ve arka planda bitmek bilmeyen Arap-İsrail savaşlarıyla bu çocukların yetişkinlikte de devam eden uzun soluklu hikayelerini anlatıyor. Bu üç bireyin hikayesi üzerinden evlilik, arkadaşlık, ebeveynlik, aile olmak gibi kavramları sorgularken, daha geniş çerçevede, savaşın getirdiği yıkıma tanıklık ediyor ve insanlığı, utancı, acıyı, ırk kavramını irdeliyor. Muazzam ilerleyen bir kurgusu var kitabın, öyle ki kalınlığına rağmen hikaye hiç sarkmıyor, tempo hiç düşmüyor. Karakterlerin içsel çatışmaları, hayatları ve ilişkileri ile savaşın bitmek bilmediği bir coğrafyanın, toplumun hikayesi arasında da muazzam bir denge kurmuş Grossman. Çok beğendim. Savaşı ve insanlığı sorgulatırken içinizi acıtan bir eser. Tavsiye ederim.