Özlem duyduğumuz şeyler gerçekten anılarımızdır. Yaşandığı dönemde yüreğini parçalamış olsa da seni bulutlar arasında yolculuğa çıkarmış olsa da anılardır, tanrının rastgele fırça darbeleriyle resmettiği hayatın özü.
"Yalnızlık, insanın iç dünyasında dolaşan, zamanla ve yavaşça çoğalan bir gölge gibidir. Bu gölge, bazen sessizlikle, bazen de kalabalıklar arasında gizlice yankılanan bir fısıltıyla kendini hissettirir. Yalnızlık, insanın kendi varlığıyla baş başa kaldığı, düşüncelerin, duyguların ve anıların içsel bir yolculuğa dönüştüğü bir süreçtir. Bu yolculuk, bazen hüzünlü bir melodi gibi gelir kulağa bazen de içsel bir savaşın ortasına atar insanı."
Kayıp bir yıldız gibiyim evrenin karanlığında. Sönmek üzere olan bir yıldız. Kendi benliğim, varlığımı içine çekiyor. Senin varlığın ile tamamlanıyordu varlığım.
Şu an ise içi çürümüş, yaprakları rüzgarda çoktan savrulmuş yaşlı bir ağaç gibiyim.