Ebrûlerinin zahmı nihandır ciğerimde
Gül ruhlerinin handeleri çeşm-i terimde
Sevdâyı muhabbet esiyor şimdi serimde
Takdire ne çâre bu da varmış kaderimde
Sultan II. Mahmut
(kaşlarının yarası ciğerimde gizlidir
gül yüzünün gülüşü gözümün yaşında
muhabbet sevdası esiyor şimdi başımda
takdire ne çare bu da varmış kaderimde)
“Korkuyorum artık İstanbul’a gitmeye. Düş kırıklığına uğramaktansa, bildiğim, gördüğüm İstanbul’u yine düşlerimde ve kafamda yaşatmayı tercih ediyorum.”
“Size sormak istediğim bir şey var. İstanbul hiç değişti mi? İstanbul’un o peri masallarındaki güzelliği bozulacak diye çok korkuyorum. Gazetelerde okudum, birkaç kez İstanbul’da büyük yangınlar çıkmış, o Boğaz’ın incisi yalılar kavrulup gitmiş. Yerlerine neler yapılıyor bilmiyorum.”
Sen rastladığın ve rastlayabileceğim dostların, insanların en mükemmelisin. Sen kolum kanadım oldun. Azami sevebilmek, azami çalışabilmek, azami Eser verebilmek aşkını, kabiliyetini senden aldım. Dünyada seni kaybetmek ihtimalinden başka korkum yok.