Başımı hafifçe soluma çeviriyorum. Atilla İlhan yanımda. Şiir yaşıyormu Atillacıgım, diyorum. Atilla İlhan ismimi bile bilmiyor , hayır öldü diyor. Ağzımdan çıt çıkmıyor. Korkuyorum. Üstüme başıma bakıyorum. Yaşar Kemal'in çocukluğu gözlerimin önünde . Yerden iki kaldırım taşı alıp, birbirine vuruyorum. Kaldırım taşının biri soğan oluyor biriside ekmek.