'Romanın Yükselişi' eserinin giriş bölümünde yer alan bu ilk incelemesinde; Rönesans ile başlayıp Descartes ve Locke ile devam eden çağdaş düşüncenin, yeni bir edebi tür olarak romanın doğusundaki payını vurgular Watt. Başlangıcı Defoe, Richardson ve Fielding'in eserleri olarak kabul eder. Romandaki gerçekçiliği sunuş tarzıyla ve biçimsel kurallara bağlı kalmayışıyla açıklar. Bu 3 yazarın önemli farkı, kahramanlarını bireyselleştirip zaman ve mekan boyutuna büyük önem vermelerindedir. Göndergesel olarak romanda kullanılan dili, çevrilmesi en kolay edebi tür olmasının sebebi olarak açıklar.
Watt'ın romandaki biçimsel gerçekçilik yaklaşımına Barthes, Yapı Söküm çözümünde anlamsız işaretlemeler ile betimleme farkıyla estetik gerçekçiliğin peşinde izini sürer. Falubert'in romanındaki küçük bir betimlemesindeki anlamsız arka plan barometresini merkeze alarak gerçekçiliği sorgular. Göndergesel Yanılgı dediği, en gerçekçi anlatılarda bile gerçekçi olmayan yollardan ilerlenebilmesi durumunu, edebiyatın sanat yapıtı olabilmesi olarak vurgular.
İki büyük edebiyat eleştirmeninin eserlerinden alınmış kısa fakat faydalı bir derleme: Hap niyetine...
