“Herkes kalbinde kocaman Hayal’ler büyütüyor; dilinde kocaman bir Dua’sı olmayanlar bile.”
Kitap bitti, öylece yerimde kalakaldım. Bir solukta okudum, bitmesin istedim ama bitti.
Önce Hayal’in yanına oturdum, öylece sustum yanında. Yaşadığı bunca acıya, zorluğa ortak olmak istedim. Sonra geçtim karşısına oturdum iki kadeh şarap hazırladım biri ona biri kendime, o anlattı ben dinledim, o anlattı ben ağladım, Dua’sız geçirdiği günlerin acılarını paylaştım onunla…sonra on yaşındaki Dua’nın saçlarını okşadım, elimdeki mendille sildim gözyaşlarını, büyüyüp Bahar oldu yine sildim gözyaşlarını..
Fidan anne mahalleden komşum oldu dilinde hep “tövbe de kız öyle konuşma” lafıyla, Hasan babanın Hayal’in gidişiyle taşıdığı öfkenin pişmanlığa dönüşümünü izledim.
Bir ara Ilgaz oluverdim tuttum bu hikayenin filmini kendimce yönettim. Sonra Yasin geldi aklıma, aşkını sabırla ilmek ilmek işleyişini düşündüm…..
Jale Demirdöğen’in kitaplarıyla niye bu kadar geç tanıştım diye kendime kızıyorum şimdi..
Okumadıysanız mutlaka ama mutlaka siz de en kısa sürede gidip alın ve okuyun derim…
Kitap okumanız bol olsun, mutlu hafta sonları..
