En Eski Josaphat Barbaro Gönderileri
En Eski Josaphat Barbaro kitaplarını, en eski Josaphat Barbaro sözleri ve alıntılarını, en eski Josaphat Barbaro yazarlarını, en eski Josaphat Barbaro yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Bazı insanlar bir diğerinden ayrılınca, bir daha asla onlarla karsilasmayacagini düşünürler ve dostluk sözünü kolayca unuturlar. Dostluk için gerekli olan adetleri ve gelenekleri yerine getirmezler. Bu tasavvurun hatalı olduğu tecrübe edilmiştir. Çünkü dağ dağa kavuşmaz, insan insana kavuşur.
Sayfa 24Kitabı okudu
İşittiğime göre, Erran hükümdarı İndiabu, Tatar imparatorunun kendisine karşı savaşa geldiğini işitince, hazinesini gizlemek istemiş. Öyle görünüyor ki -İranlıların geleneğine göre- kendisi için bir mezar yaptırmış ve değerli eşyalarını gizlice getirip mezara koymuş; üzerine de bu küçük tepeyi yığmış.
Yılın bir zamanı, bir atı düzlüğün bir köşesine bırakıyorlar. Atın ayaklarını bağlıyorlar; bir kişi ok ve yay ile belli bir mesafeden onu hedef yapıyor, at cansız kalıncaya kadar ok atıyor. At ölünce derisini yüzüyorlar ve etini merasimle yiyorlar. Derisine saman doldurup düzgün durması için bacaklarına da ağaç yerleştiriyorlar. Öyle ki at canlı gibi görünüyor. Sonunda büyük bir ağacın altına gidiyorlar, göze hoş görünen bir yaydan götürüyorlar ve hayvanı ağacın üstüne koyup buna tapınıyorlar. Tıpkı bizim kilise-lere mum dikmemiz gibi bu ağacın üstüne de kakım, sincap ve tilki kürklerini asıyorlar. Böylece ağacın her tarafı pahalı kürklerle örtünmüş oluyor. Bu halkın en çok yediği şey av eti ve balıktır. Şu an Moxii’den söz ettim. Tatarlar hakkında, mağaralarında tapındıkları putları olduğundan başka, söyleyeceğim bir şey yok. Onlardan bazıları her sabah dışarı çıktıklarında karşılaştıkları ilk hayvana tapınıp ona secde ediyorlar.
Gürcistan toprakları hakkında çok az söz kaldı: Mengli Giray’ın komşusu olduğundan daha önce bahsettim. Bu ülkenin kralına Pancratio deniliyor. O güzel bir ülkeye, bol miktarda ete, ekmeğe, şaraba, zahireye ve bolca meyveye sahip. Orada üzüm tıpkı Trabzon’da olduğu gibi daha çok ağaçta yetişiyor. Oranın halkı güzel ve iricedir. Ama görünüşleri pis ve kirli elbiselere sahipler. Başlarını traş edip bizim keşişlerimizin yaptığı gibi çok az saç bırakıyorlar. Bıyıklarını sakallarından da uzun olacak şekilde bırakıyorlar. Bundan bıyık vergisi topluyorlar. Başlarının üzerine çeşit çeşit renklerde, tepesinde püskül olan küçük bir şapka koyuyorlar. Ata binebilmek için arkası kısa olan uzun bir palto giyiyorlar. Ben onları bundan dolayı kınamıyorum, çünkü Fransızlar da böyle yaparlar. Giydikleri ayakkabının tabanı, ayağın tabanını ve topuğu yukarıda tutar; yani yüksektir. Neticede iki yüksek topuklu ayakkabının üstündeki ayak epey yukarıda olup altındaki boşluktan bir yumruk kolayca geçer ve zorlukla yürünür. Bu konuda onları kınamıyorum, çünkü İranlılar da bu tür yüksek ayakkabılar giyerler.