Ağaoğulları, bazen başka hocalarla birlikte (Levent Köker, Cemal Bali Akal...) bazen kendi başına, devlet teorisinin Batı dünyasındaki gelişimini anlatıyor. Bu seride başarılı bulduğum ve eleştirdiğim yönler var. İlk olarak, Ağaoğulları'nın bizzat okuyup kendi ilgilendiği yazarlar üzerine açıklayıcı ve kapsamlı yorumları var ve bu kitapların olumlu yönlerinden, ayrıca diğer siyasal bilimler hocalarına bulunduğu atıfların yerinde ve açıklayıcı olmasının da kitapları okurken bana yön gösterici ve faydalı olduğunu söyleyebilirim. Ancak bizzat okumadığı bazı siyasi teorisyenleri yorumlarken diğer siyasal bilimcilere yaptığı atıflarda konu bütünlüğü parçalanıyor, bu da bu serinin eleştirebileceğim yönü.
Ağaoğulları, Köker ile birlikte bu kitapta, Avrupa kıtasından Yeni Dünya'yı görüş, mutlak Krallıkların zirvesi ve din olgusunun iktidardan ayrıştırılması ya da ona içkin hale getirilmesini bir panorama şeklinde seriyor gözler önüne. Fransa'da Cumhuriyetin Altı Kitabı ile monarkın kristal yapısını teorize eden Bodin, ardından Yeni Dünya'yı keşifle Avrupa kıtasına getirilen tonlarca altın, gümüş, değerli maden, bu sırada, Afrika kıtasından götürülerek köle edilen siyahiler, kazanan devlet İspanya ve düşünsel yaşamı, İngiltere'nin iç çekişmeleri ve İspanya ile olan gerilimi, Ölümsüz Tanrı Leviathan'ın teorisyeni Hobbes ile son buluyor kitap, Hobbes, insan insanın kurdudur demesinin yanında, devleti, "insanı, insanın Tanrısı yapan mekanizma" olarak ortaya koyuyor Hobbes.
