Lewis Robinson Gönderileri
Lewis Robinson kitaplarını, Lewis Robinson sözleri ve alıntılarını, Lewis Robinson yazarlarını, Lewis Robinson yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Forever below is rough deck, snacks, thin metal music, down where you once used to be; the line is solid and has no reverse gear; and the water, of course, is only soft when you're inside it. Look down. Now it moves in the sun, full of hard coins of light that shimmer red as they stretch away into a mist that is your own sweet salt. The coins crack into new moons, long shards of light from the hearts of sad stars. The square tank is a cold blue sheet. Cold is just a kind of hard. A kind of blind. You have been taken off guard. Happy Birthday. Did you think it over. Yes and no. Hey kid.
Two black spots, violence, and disappear into a well of time. Height is not the problem. It all changes when you get back down. When you hit, with your weight.
So which is the lie? Hard or soft? Silence or time?
The lie is that it's one or other. A still, floating bee is moving faster than it can think. From overhead the sweetness drives it crazy.
The board will nod and you will go, and eyes of skin can cross blind into a cloud-blotched sky, punctured light emptying behind sharp stone that is forever. That is forever. Step into the skin and disappear.
Hello.
Sayfa 88 - David Foster WallaceKitabı okuyor
There's been time this whole time. You can't kill time with your heart. Everything takes time. Bees have to move very fast to stay still.
Sayfa 87 - David Foster WallaceKitabı okuyor
The water is spangles off soft blue, five-o'clock warm, and the pool's smell, like the other smell, connects with a chemical haze inside you, an interior dimness that bends light to its own ends, softens the difference between what leaves off and what begins.
Sayfa 77 - David Foster WallaceKitabı okuyor
However many birthdays I may have counted off, however many important events I may have witnessed or experienced first hand, I feel I have always remained the same me, I could never have been anything else.
Sayfa 2 - Haruki MurakamiKitabı okuyor
.
Ama ölmek en tatlı olanlar içindir. Ve hayatın tatlı olduğu ve ona diğer hayatın tatlı bir şekilde verildiği zamanları hatırlıyor.
.
.
.
.
Şiir bıçağın girdiği yerde değil, bıçağın büküldüğü yerde başlar.
...
.
Kasvetli düşünceler şimdi beyninin hücrelerinde hayaletler gibi dolaşıyordu.
...
.
Bazı geceler öyle / duyusaldı ki, yıldız ışığının sırtıma indiğini hissettim / parmaklarımla bir şeyleri ateşe verebileceğime inandım.
...
.
Başını göğsüne koyup kalbini dinlemeyi severdi.
"Bunu yaptıktan sonra bir insan diğerine nasıl zarar verebilir?" ona ilk kez sormuştu. "Ama yapıyoruz."
...
Güzel anlam
.
Şanslıysak, yazar ve okuyucu aynı şekilde, kısa bir hikayenin son bir veya iki satırını bitirir ve sonra bir dakika sessizce otururuz.
İdeal olarak, az önce yazdıklarımız veya okuduklarımız üzerinde kafa yoracağız; belki kalplerimiz ya da akıllarımız daha önce oldukları yerden birazcık sapmış olacak. Vücut ısımız bir derece yükselmiş veya düşmüş olacak. Ardından, bir kez daha düzenli ve düzenli nefes alıp kendimizi toparlayacağız, yazarlar ve okuyucular, bir Çehov karakterinin dediği gibi "sıcak kan ve sinirlerden yaratılmış" olarak ayağa kalkacağız ve bir sonraki şeye geçeceğiz :
"Hayat. Hep hayat !.."
...
Hatırlıyorum.
.
Geçmiş belirsizdir. Sanki o ilk yıllarda bir film varmış gibi.
Hatırladığım şeylerin gerçekten başıma geldiğinden bile emin olamıyorum.
...
Kendime Düşünceler :
.
Düşüncelerim böyledir :
Dönüp nereye geri dönüyoruz
hiçbir şey onları istemez
kapının açıldığı yer ve bir yol
içinden ışık düşüyor
arkandan ve acıdan
sesinizle fısıldamaya başlar.
Kendi yokluğunun içinde nerede duruyorsun
Gözlerin hala rüya görmekten dumanlı
Aşk ve başarısızlık yapma
karanlığından dilsiz bir kilise
ve görünmez bir yüz.
.