Geçmiş ve gelecek arasında duygusal bir köprü kuran bu eser, beni çocukluğuma götürdü.Gerek dil gerek kurgu açısından önemli bir merhaleye gelen yazar, eser boyunca sizi sıkmadan yol göstermektedir.Köy hayatının nostaljik kokusunu size hatırlatan yazar, çok derin bir konuya parmak basıyor.Sürgün Gelin, içimizdeki çocuğu öldürmeyen bir kesime umut ışığı veriyor.Romantik bir anlayışla ilerleyen eser, duygusal iniş çıkışlar ile yüreğimizi diri tutuyor.Diger yandan içindeki melodram ile okuyucuya popülist bir eser olmadığını fısıldıyor.Yine yüreğinize geçirilmiş dikenli bir tel gibi acı ve hüznü birlikte işliyor.Türk köylüsünü gerçekçi bir anlayışla ele alan eser, geçmişin koridorlarında umuda yeni bir yelken açıyor.Ayrica dönemin dil özelliklerini, Kastamonu ağzini, köye ait deyim ve atasözlerini bazen imgelerle bazen sade Türkçe ile dile getiren yazar, akıp giden bir dil anlayışı ile kimi zaman Ömer Seyfettin'i kimi zaman kimi zaman Sait Faik' i anımsatıyor.Toplumun en kritik noktalarını pervasızca dile getiren yazar, kimseye sözcülük etmemektedir.Yazarin diğer eserleri içinde de farklı bir konumda olan bu eseri, umarım edebiyat dünyasından beklenen ilgiyi görür.Çok yakın dostum olan değerli Mümtaz Hocam' a Türk kültürünü yaşatma arzusu ile yazmış olduğu bu eser için çok teşekkür ediyorum.
