Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.17
Natalia Ginzburg
En Beğenilen Natalia Ginzburg Yorumları ve İncelemeleri
En Beğenilen Natalia Ginzburg sözleri ve alıntılarını, en beğenilen Natalia Ginzburg kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
Natalia Ginzburg, bu 104 sayfalık kısacık romanda, duyguları olaylar ve detaylar üzerinden o kadar sade, net, dolambaçsız bir şekilde sunuyor ki, hayran olmamak imkansız. Bu kadar basit cümlelerle, bu kadar etkili yazabilmek, bence her babayiğidin harcı değil. Elimden bırakamadan, bir solukta okudum. Calvino da öyle oluyor demiş ;) : "Çünkü roman cinayetin anlatımıyla başlıyor: 'Alnının ortasına ateş ettim'. Sonra başkahraman, parkta bir banka oturuyor, teslim olmadan önce olayları anımsıyor. Onları burada anlatmak, romanın tadını kaçırmak ve baştan sonra hiçbir belirsizlikle karşılaşmadan, kitabı bir nefeste okumaya neden olan o berrak keskinliği bozmak olur."
Gerçeği arıyor o, gerçeğin değerini uğrunda can verenler bilir en iyi.
"Çünkü çok mutsuzdum ve istediği yerde otlasın diye mutsuzluğumun peşini bırakmıştım."
Yazar kitabın önsözünde kitabı yazdığı dönemden bahsederken bu cümleleri kurmuş. Romanda da mutsuz ve kısıtlanmış bir kadının hayatını , yaşadığı çaresizliği okuyoruz. Tecrübesiz genç bir kadının kendisinden yaşlı manipülatif bir erkeğe aşık olduğuna kendisini ikna edip evlenmesi ile başlayan roman kocasının ilk başta ona olan ilgisinin kaybolması ve sonra da aldatması ile devam ediyor. Karakterimiz ve daha az derecede de yan karakter Francesca üzerinden kadınların cinsiyetleri sebebiyle önlerine çıkan fırsatların kısıtlanmasını ve toplum tarafından belli rollere itildiğini görüyoruz. Sessizce acı çeken karakterimiz sonunda bir çıkış yolu olarak tek bir şeyi görmeye başlıyor.
Kadınların toplumdaki yerini ve toplum tarafından güçsüzleştirilmesini konu alan bu romanı bir erkek olarak okumak bildiğimiz ve anladığımızı zannettiğimiz durumlar hakkında daha fazla farkındalık sağlayabilir.
Son zamanlarda sık sık karşıma çıkan 'İşte Böyle Oldu' kitabını sonunda okuyabildim. Yazar Natalia Ginzburg'dan okuduğum ilk kitaptı ve iyi ki kalemiyle tanıştım.
Sonun en başta söylendiği ve katman katman geçmişe giderek bu sona nasıl gelindiğine dair kurguları çok seviyorum. Ginzburg'un kitabı da böyleydi. 'Alnının ortasına ateş ettim.' İşte tüm hikaye bu cümleyle başlıyordu ya da bitiyordu.
Aslında hikayesi sıradan gibi görülen (mutsuz evlilikte mutsuz kadın) ama mutsuz kadının ruhunu çok iyi hissedebildiğim bir kitap oldu. Kadına yüklenilen sorumlulukların ağırlığının kadınları nasıl ezdiği, çaresiz bıraktığı, kaçamayıp köşede sıkışıp kaldığını en iyi anlatan kadın karakterdi. Yine erkek de günümüzde hala görebileceğimiz sevmeyi bilmeyen, ailesinden sevgiyi görememiş, kendini gerçekleştiremediği için karşısındakinin hayatını da önemsemeyen, psikolojik manipülasyon yapan bir karakterdi. Hem kadın hem erkek karakterde o kadar güzel yansıtılmıştı ki yaşanılan huzursuzluğu, mutsuzluğu çok hissettirdi. Bu kadar kısa bir hikayenin böyle etkileyeceğini düşünmemiştim.
Anlatımı yalın ve net olan bu romanda kalabalıklar içinde kalınmış yalnızlığın bu derece net anlatılması beni en çok etkileyen şey oldu diyebilirim. Bazı kararların emin olunmadan alındığı sevilmeye ihtiyaç duyan ve sevdiğini sanıp mutlu olmaya çalışan bir kadının hikayesi. Gerçeklerin öyle olmadığını anladığında yaşadığı ruhani sıkıntıları, yüzleşme çabası hepimizde olduğu gibi hayali taslaklar oluşturması. İçimizden birinin hikayesini okumak gibiydi.
İşte Böyle Oldu
Natalia Ginzburg ‘ın bu kitabı yeşilçam filmi izliyormuşum gibi hissettirdi beni. Öyle sustu, öyle sandı,öyle çok katlandı ki kadın kocasına aslında ne hissediyordu aslında ne istiyordu bir kere bile sormadı kendine.. Nasıl yapmamalıyız , kendimizi neden yok saymamalıyız sanki tersten anlatılmış romanda çok keyifliydi
Selamlar, ben leyla
Yalnızlık kendinizle nasıl vakit geçireceğinizi bilmiyorsanız dünyanın en tüketici duygusu. Aslında bakarsanız kendinizle vakit geçirmeyi bilseniz de dünyanın en tüketici duygusu. Diğer insanlarla anlaşma konusunda birazcık sıkıntılıysanız yalnızlık ruhunuzu bi mengene gibi kavrar ve yanlış kararlar vermeye daha meyilli olursunuz. Evlenmek gibi…
Sevmediğiniz bir insanla evlenmek gibi…
Yalnızlık gözlerinizi öyle bir kör eder ki aslında sümüklü mendilinizi bile atmayacağınız bir insanla kendinizi bir ömür paylaşmak durumunda bulursunuz ve kendinizi daha büyük bir çıkmazın içinde debelenirken bulursunuz Artık gözleriniz uzağa daldığında ne kadar yalnız olduğunuzu değil dünyanın en büyük ahmağı olduğunuz hissi göğsünüzü daraltır.
Sevdiğinizi sandığınız kişinin başka birisine aşık olduğunu düşünürsek ahmak olduğunuzu fısıldayan iç sesinizin sesi bir hayli yüksek olur ve kendinizi kitabımızda ki kadın gibi kocanızın katili olarak bulursunuz. Neresinden bakarsanız bakın boktan bir durum.
Bende bazı hisleri uyandıran ve boşluğa derince bakmamı sağlayan kitapları okuduğumda kendimi şanslı hissediyorum. İşte Böyle Oldu bu kitapların başında geliyor. “Yazı masasının çekmecesinden tabancayı aldım ve ateş etttim. Alnının tam ortasına ateş ettim.” Bu cümleyle başlayan hikayemiz bir kadının nasıl katil olduğunu acımasız bir yalınlıkla ortaya seriyor. Kısa bir hikaye zaten bir anda kendinizi olayların içinde buluyorsunuz.
Okumanızı MUTLAKA öneririm.
Bu nasıl bişey
Son zamanlarda bir kadın psikolojisi çaresizliği vb anlatan daha iyi bir kitap okumadım. Kadının kayıtsız şartsız sevgisi bazı yerlerde sıksada, 3 gün gıdım gıdım okudum bitsin dşye yoksa 1 saatte bilemedin 2 bitecek bşr kitap
İşte böyle olmuş
Kitap çok sade dille ve kısa bir şekilde yazılmış ama geçirdiği duygular çok büyük. Özellikle çocuğuyla olan kısım çok duygusaldı ağlamış bile olabilirim. Onun dışında karakterler güzeldi canımı sıksa da bazen hepsini sevdim.
natalia ginzburg, kalemine aşina olduğum bir yazar değildi ama methini epeydir duyuyordum. okur için başından geçenleri olanca netliğiyle anlatan başkahraman söze
“yazı masasının çekmecesinden tabancayı aldım ve ateş ettim. alnının ortasına ateş ettim” diye başlıyor. peki ona -aklından çıkmayan- bu tabancayı bu kadar olağanlaştıran duygu neydi? yalnızlık? çaresizlik? öfke? kıskançlık? matem? arzu? hepsini bir bir, henüz birini vurmuş bir insanın sakinliğiyle anlatıyor kahramanımız. orta yaşlarına erişmiş her kadının aşina hissettiği, birebir yaşamasa da içten içe “bildiği” pek çok duygu da dahil.
kitabın en başında italo calvino’nun önsözü var fakat hemen ardından gelen yazarın önsözü çok daha anlamlı benim için. (size de benim gibi kitabı bitirdikten sonra okumanızı tavsiye ederim.) burada romanın yazarla bağını daha yakından hissediyorsunuz: “Roman çıktığında birileri bana, ‘Eğer daha mutlu olsaydın daha güzel bir hikaye yazardın,’ dedi. Dogru olduğunu düşündüğüm için sesimi çıkarmadım. Evet, doğruydu, ama benim isteğim daha az mutsuz olmak değildi, mutsuzluğuma rağmen yazabilmekti; ona aldırmadan ama yazdığım şeyleri bulanık duruma getirmesine ve hasta etmesine izin vermeden yazabilmekti.”
kitabı italyanca aslından çeviren şemsa gezgin’e ve emeği geçen herkesin eline sağlık. bu noktada yalnızca kapağın kitabın ruhuna zerre uymadığını söylemek isterim. iyi okumalar.
İKİ KADIN BİR ADAM
Romanın sonu kitabın başından belli olan bir eser. ‘Alnının ortasına ateş ettim,’ cümlesiyle bende ciddi merak uyandırdı. Yazar merak duygusunu öz ve yalın anlatımıyla çok iyi yükseltmiş. Akıcı bir dil kullanmış.
Kadının bu duruma nasıl geldiğini neler hissettiğiyle ilgili empati kurarken buldum kendimi. Ve şu cümle hatırlattı kendini, ‘Alberto’ yu tanımadan önce hayatta yalnız kalacağımı çok sık düşünürdüm çünkü kendimi çok donuk ve alımsız bulurdum.’ Bu düşünceyle ona ilk ilgi gösteren kişiye kapılması yanlış seçim yapmasına sebep oldu.
Yıldız Tilbe’ nin şarkı sözleriyle bitiriyorum; ‘İki kadın bir adam, aşk çekilir aradan.’