Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Peter Sloterdijk
Peter Sloterdijk Yorumları ve İncelemeleri
Peter Sloterdijk yorumları ve incelemelerini, Peter Sloterdijk kitabı hakkındaki okur görüşlerini , Peter Sloterdijk puanlarını 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
‘Devingen yeni-tutuculuğun dünya formülü şöyledir: Bilinçsizlik artı yüksek hız ya da patlamaya karşı hareketsizlik.’
Peter Sloterdijk bu cümleyi kurduğunda yıl 1988di. Sovyetler henüz dağılmamış, Berlin duvarı yıkılmamıştı. Sosyal medya dediğimiz şey de yoktu.
Ve Sloterdjik hızdan bahsediyordu..
Hızın, bilinçsizliğin ve eylemsizliğin neredeyse tüm boyutlarını deneyimliyoruz.
Peki başlangıç ne zamandı? Onca şeyin, edebiyatın, bireyin kendini görüşünün başlangıcı ne zamandı?
.
5 ders- 5 başlık boyunca sonlardan ve süreçten ziyade başlangıçlardan, şiirden, hareketten bahsediyor Sloterdjik. Kolay konular değil elbet.
Anlatışı ve dilinin de kolay olmadığı gibi. Konuya girmeniz biraz zaman alıyor. Ancak dilden bahsettiği noktalar ise çok net, işte orada yakalıyorsunuz ve ilerliyorsunuz.
.
Ve bir alıntı da iliştireyim:
'... şiirler ve diğer özgürce söylenen her şey,kendilerini açığa vuran nefesten gemilerdir. Bu nedenle özgür kelimeler, büyük kelimelerden daha önemlidirler.'
.
Frankfurt Derslerini okumayı, sunduğu çeşitliliği, açtığı ufukları seviyorum.. Umuyorum ki Ketebe bu özenle basımını sağladıkça ben de okumaya devam edeceğim –
.
Gürsel Uyanık ve Ahmet Sarı çevirileriyle
408 syf.
8/10 puan verdi
İlginç ve bir o kadar etkili bir yaklaşımla kaleme alınmış, Peter Sloterdijk eseri.
İsa'dan Deluze'ye, Napolyon'dan Stalin'e bir çok isim üzerinden tarihi dersleri anlatıp insanlığın bu dersler üzerinden edindiği tecrübeyi işliyor ve sonuç hayli karamsar...
aslında bunu işlerken bir çok tarih felsefesi sorusu sormuş yazar. tarih bir birikimden ibaret midir? ilerler mi? ilerliyorsa bu birikimlerin bir sonucunu mu doğurur? tarihten ders almak özgürleşmeyi doğurur mu? gibi bir çok satır arası felsefi sorulara cevap verdiğinizi fark edeceksiniz. Sloterdijk'in bu tarzını oldukça beğendim diyebilirim. alman ekolü edebiyat-felsefe ve sosyoloji alanında da önde giden bir ekol zaten pek de şaşırmamak gerek.
Ancak yazarımıza katılmadığım yerler de oldu. ana hatlarıyla insanın ilerleyişinin tarihten gelen birikimle değil, tarihsel birikim aracılığıyla ileriyi okuyabilen bazı özel insanların yetileriyle gerçekleşeceğini düşünüyorum. özellikle iletişim teknolojisinin akıl almaz boyutlara ulaştığı günümüzde her bilgi bilindikten sonra eskimeye ve unutulmaya yüz tutuğu ve bilgi kirliliği içinde insanoğlunun yüzdüğünü düşünürsek ilerlemenin ne denli zorlaştığını görmek mümkün olacak. bu noktada tarihsel tecrübe ve birikimin insanın ilerleyişine katkısı çok büyük soru işaretleri barındırıyor.
isimler üzerinden yapılan analizlerde ne kadar doğruluk payı varsa değişmeyen tek şeyin değişimin kendisi olduğunu da tarihsel birikim içerisinde değerlendirmek gerekiyordu. yazar burada, bu tarihsel bilgiyi es geçmiş. dediğim gibi, tarihsel birikimle değil, tarihsel birikim ''aracılığıyla'' ilerleyebilir bilgiyi dikkatli okuyan insanlar.
İnsanlığın ilerleme dürtüsünün kaynağı nedir? İlerleme, tarihten çıkarılan derslerin kaçınılmaz sonucu mudur? İnsanlık tarihten ders çıkarır mı? Tarihsel süreç özgürleşmeyi de beraberinde getirir mi?
Alman filozof Peter Sloterdijk, 21. yüzyılın başında insanlığa ve ilerleme mefhumuna dair sorulara yanıt arıyor bu kitabında. Madame de Pompadour'dan Napoleon'a, İsa'dan Deleuze ve Guattari'ye, Çernışevskiy'den Stalin'e, tarihe geçmiş "zamane çocukları" üzerinden vardığı sonuçlar ise gayet karamsar. Modernitede gelenek bağlarının kopuşu, nesiller arası alışverişin zayıflaması, her neslin kendini baştan yaratmasına, herkesin "kendi çağının çocuğu" olmasına yol açtığından, normların sürekli yeniden yazıldığı bir Yeniçağ'da, okuru tarihi ve ilerlemeyi yeniden düşünmeye davet ediyor yazar.
[Arka kapak]
Alana hakim olana tavsiye edilir.
martin heidegger ve nietzche üzerinden insan denen kavramın ne anlama geldiği, ne olması gerektiği ve tarihsel olarak daha geriye giderek platon'un zoonpolitikon dediği insanın kuralları bağlamında, varlık sahasına gelen bireylerin toplumsallık şuurlarının kurallarının ne olduğu hakkında bilgi vermektedir. Kısacası insanın evrendeki konumuna atıf yaparak insan-doğa ikiliğine açıklama getirilmeye çalışılmıştır.
Bir kitap, bir düşünce yapısına cevap verme, onu alımlama için konferans verilirken ortaya çıkıyor ve bu kitap alışılmışın dışında bir yapıya sahip.
Heidegger'in Himanizm Üzerine Mektup konusunu ele alan Sloterdijk, hümanizmanın yitirdiği değeri tekrar yetkilerine kavuşturabilmenin yolunu arıyor. Bunun için de dil ve yazıdan yola çıkarak Heidegger ve Nietzsche'ye uğrayıp onun Zerdüşt'üne ve üst insanına ulaşıyor.
Burayla da sınırlı kalmayıp Platon'u da gören yazar, Dil'in insanın evi olduğunu ve buradan da hümanizmanın yeşermesini, kitapları mektuplaşma ile ele alarak sunmaya çalışıyor.
Evcilleştirilmiş hayvan olarak görülmekten, insanın kıymete bindiği bir görüşe ulaşan Heidegger'den yola çıkıp insanı biyopolitik bir varlık olarak ele alan yazar insanüstüne yani Zerdüşt'ün işaret ettiği biçime ulaştığına inanıyor.
“İnsanat bahçesi” kavramı ne kadar tuhaf duruyor değil mi? Hayvanat bahçesinin insana uyarlanmış hali gibi. Hayvanlar bahçesinde hayvanlar, geniş bir alan üzerinde kısıtlı özgürlükle herek etmekteler. İnsanat bahçesi için de benzer durum geçerlidir. İnsanı “Hümanizm” çılgınlığına kaptıranlar, bu kavramın ihtiva ettiği içeriği yakalayamayanlardır. Heidegger, “Hümanizm Üzerine Mektup” isimli bir eser kaleme almış, ancak hümanizmin insanı yücelten yönünü öngörememişti. Ancak insan insanın sadece dostu değildir, onu geliştirir ve üst insana hazırlar. En azından Sloterdijk’ e göre durum böyle olmalıdır. Ona göre insanın hayvandan üstün görülmesi bir yanılsamaydı. Nietzsche’ de insanı üstün gören bir model çizmişti. Hümanizm bunu gözden kaçırır ve insanın özünden uzaklaşmasına göz yumar. Zihinde kalın.