Çok yakın zamanda tattığım ve bu kadar duygu çeşitliliğini içinde barındırmasıyla beni şaşkına çeviren, tam da ortasında ya da henüz çook başında olduğum durum ANNELİK. İnsanların “çok zor ama dünyanın en güzel duygusu” cümlelerindeki “zor” kelimesini duymazdan gelmişim anlaşılan. Yaşarken zor kelimesini nasıl bu kadar dolu dolu hissedebildiğime şaşırarak geçti ilk aylar. Derken bu kitap çıktı karşıma ve “yeni hayatıma teslim olup onu kucaklamam” adına büyük faydası oldu. Birinci bölüm beni çocukluğumla yüzleştirdi. Çünkü kitap bana çocukluk deneyimlerimin beni bir ebeveyn olarak şekillendireceğini söylüyordu. Kendi iç sesimle yüzleştim sonra. Çünkü o ses bir gün çocuğuma yönelecekti.En etkilendiğim bölümdü kitapta. Hamilelik sürecinden başlayarak , çocukların duygularını dikkate almak ve eşlik etmek , aile olmak , uyku sorunları( en çok cevap aldığım kısımlardan biri oldu.) vs. birçok konuya değinilmiş. Çok beğenerek okudum kitabı. Zaman zaman tekrara düşmüş olması ve kültür kaynaklı olabilecek farklılıkları okuyucunun olumsuz bulabileceği noktalar olarak sayabilirim.Ve son olarak derim ki KEŞKE ANNEM BABAM DA OKUSAYDI. “Nasıl davranırsanız davranın , çocuklarınıza da o şekilde davranmayı öğreteceksiniz, onaylamadığınız davranışlar da dahil.” “ Çoçuklarımızı çok sevdiğimiz için o kadar çok mutlu olmalarını istiyoruz ki duygularıyla ilgili inkara düşebiliriz.”
