Vasat insanın tecrübesi kaos içindedir, bölük pürçüktür ve düzensizdir. Vasat insan aşık olur, Sponiza’yı okur, fakat bu iki ayrı tecrübenin onun diğer tecrübeleriyle -daktilo makinesinin gürültüsü, yemek kokuları- hiçbir ilişkisi yoktur. Halbuki şairin dimağında çeşitli tecrübeler daima yeni sentezler, bütünler oluştururlar.