Hakkında
Vasiliy Makaroviç Şukşin (Васи́лий Мака́рович Шукши́н), 1929 doğumlu bir Sovyet yazarı. Aynı zamanda bir senaryo yazarı, rejisör ve oyuncu. Edebiyatçı kimliğinden çok sinemacı kimliğiyle tanınıyor.
Köylü bir ailenin çocuğu. Babası 1933 yılında Stalin’in hışmına uğrayıp kurşuna dizilenlerden.
Kimse yazar doğmuyor, dolayısıyla o da gençliğinde ırgatlık, makine tamirciliği, ilkokul öğretmeliği gibi farklı işlerde çalıştı.
Daha çok memleketi Altayların kırsal yörelerinin öykülerini konu edinmiş. Şukşin’in öykülerindeki ana karakter sıradan Rus köylüsüdür.
İlk öyküsü 1958 yılında yayımlandı.
1982 yılında Adam yayınları arasında çıkan Yurdanur Salman’ın çevirdiği “Yaşamak Tutkusu” isimli bir öykü kitabı var.
Türkçede Engin Toprak’ın derleyip, çevirdiği, İkaros Yayınları arasında yayımlanan “Çağdaş Rus Öyküsü Antolojisi” kitabında “İhtiyarın Ölümü” isimli bir öyküsü var.
Toplu öyküleri: Köylüler, Orada Uzakta, Karakterler.
Romanı: Aşıklar
Piyesleri: Bakış Açısı, Fakat Sabah Uyandılar.
02 Ekim 1974 yılında bir film çekimi sırasında öldü.
Tam adı:
Vasili Makaroviç Şukşin
Unvan:
Sovyet Yazar
Doğum:
Srotski, 25 Temmuz 1929
Ölüm:
Kletsky, 2 Ekim 1974
Okurlar
3 okur beğendi.
34 okur okudu.
3 okur okuyor.
22 okur okuyacak.
1 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Hayvanları zevk için öldürenin aklı yoktur.
Sayfa 91
Acele etme. Belki çekip gideceksin, bu yola koyulacaksın, ama sen gitmek için o denli acele etme gene de. İnsanın elinde olmayan şey her zaman daha çekici gelir ona. Bu, salt bugün geçerli olan bir söz değildir. Şimdi elinde olanlar hiç de daha az çekici gelmeyecektir sana bir gün.
Erkek derin bir soluk aldı, yoldan içeri saptı, birkaç tozlu, ısınmış çiçek kopardı, sonra arabaya yetişip çiçekleri kadına sundu. Kadın da onları, teşekkür dolu bir gülümseyişle aldı.
Gugukkuşunun gözyaşları derler bunlara, diyerek özenle bir demet oluşturmaya girişti çiçeklerden. Kendi yuvası yoktur, bu yüzden hep ağlar durur. Ve gözyaşları nereye damlarsa orada bir çiçek çıkar.
Sayfa 120
Akşam çöküyordu. Cadde, her zamanki gibi hareketliydi. Bir tramvay vınlayarak geçip gitti köşeyi dönerken boynuzundan aşagı kırmızı bir kıvılcım seli döküldü. Trafik ışıklarında bir dizi araba birikmişti: ışıklar arabalara şöyle bir göz kırpınca, hepsi birden hızla caddeden aşağı atıldı. İnsanlar kaldırımlarda yürüyorlardı. Aceleyle.
Garip. diye düşündü profesör. Nereye gidiyoruz böyle acele, durmadan? Hiçbir yere değil herhalde?
Sayfa 60
İnsanın elinde olmayan şey her zaman daha çekici gelir ona.
Sayfa 162
İletiler
Biryudumkitap
"Ne güzellik, bak! Sevmek gerek, bundan ötesi boş! Sevmek, bu her şey demek! Geri kalanı boş."
Vasili Şukşin
Yaşamak tutkusu
Günaydın. Belki de fazla abartıyoruz olan biteni. Belki de göremediğimiz güzellikler var hâlâ, keşfedemediğimiz daha nice yer, insan, duygu. Şukşin aynı eserinde, "Ne güzellik, bak! Sevmek gerek, bundan ötesi boş! Sevmek, bu her şey demek! Geri kalanı boş." der. Bu çağı sevmeyi deneyelim sevgili okur. Her fenalığa rağmen... Güzel bir hafta dileriz, var olun.
Vasili Şukşin
Yorumlar ve İncelemeler
