Gün gelecek, azalacaksın.
Ruhundaki dalgalar alıp götürürken seni,
Benliğin kalesinde açacaksın gözlerini.
Kim bilir kaç vakit düşüneceksin.
Ne haldeyim?
Elin şakaklarında döneceksin.
Semazen gibi değil,
Hak'tan alıp halka verir gibi değil,
Kendi kendini tüketir gibi döneceksin.
Dudaklarında bir mırıltı kontrolden çıkacak.
Dökülürken gözlerinden damla damla yaş ,
Benliğin esiri rahatlayacak.
02.12.2023
Yasemin Öztürk şöyle bir durum paylaşmış :
Bazıları alma’yı o kadar bilmiyor ki, en içten, en karşılıksız sevginizi dahi almıyor, alamıyor. Ya da alıyor ne yapacağını bilemiyor, fazla geliyor, bozup atıyor!
İşte bu hep, çocukken 'karşılıksız seven bir anne/baba' eksikliğinin uzantıları...
Siz ne düşünüyorsunuz?
İlişkilerimizde zaman zaman dönüp sormalıyız kendimize:
Bu davranışım ona nasıl hissettiriyor acaba?
Onun duygularının ne kadar farkındayım? Ve bu farkındalığımla ne yapıyorum?
Uzman Psikolog
"Kendini suçlamak,suçlu hissederek büyüdüğün bir ortamdan miras kalmış olabilir..Karşındaki üzülür, kendini suçlu hissedersin, kırılır kendini suçlu hissedersin..
Bir çocuk zihninin inancıdır bu:"Benim yüzümden!".
Artık kendinle konuş;ben artık çocuk değilim ve benimle ilgisi yok!"
Terapinin başında bilirsin ki başkasını değiştirmek terapi hedefi olmaz.Kendini tanımaya başlarsın,anladıkça değişirsin.Ama terapinin sonunda farkedersin ki,sen değiştikçe karşındakiler de değişir.İlişkilerin, sınırlarına göre şekil alır, duruşunla herkes farklı bir duruşa geçer.