Ayşe
@yesil02
Okul Öncesi Ögretmeni
Lisans
20 Nisan
104 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Yaşanılan çevrenin hiçbir zaman kendi suçu olamazdı, orada tutunup tutunamayacağına insan kendisi karar vermeliydi.
İnsanın elinden malını mülkünü alsalar çalışır, geçimini yine sağlar. Ama onurunu ayaklar altına alsalar artık ondan bir daha hayır gelmez.
Okur Takip Önerileri
İnsanlar doğduklarına göre, bir gün gelip ölecekler.
İnsan ölüme aldırış etmezse onun için yaşamın da bir değeri olmaz. Öyle ya, nasıl yaşandığı, ne için yaşandığı bir anlam taşımıyor!
İnsanın ölmesi zor bir işti ama onuruna yaraşır biçimde gömülmesi bundan daha kolay değildi.
340 syf.
·
Puan vermedi
·
134 günde okudu
Ve bir kaçıştı İstanbul. Umudun yitirildiği noktaydı. Gözyaşları sel gibi akmaya başladığında, önüne katar İstanbul'a sürüklerdi umutsuzları.
Bosna ve İstanbul, aynı kaynaktan fışkıran ama değişik yataklarda çağıldayan iki nehir gibi, asırlardır birbirlerine kavuşamadan akıp duruyorlardı mecralarına doğru...
80 syf.
·
Puan vermedi
·
2 saatte okudu
İnsan her şeyi anlatamaz, zaten kelimeler de her şeyi anlatmaya yetmez...
Ben küçükken annemin ellerinin kokusu çok hoşuma giderdi. Annem öldükten sonra anladım ki o koku fedakârlığın ve yitip giden bir ömrün kokusuymuş. Şimdi benim ellerimde kokuyor o koku.
Sen hiç hüznü yakından gördün mü çocuğum?
Gölgeledin mi boğazından çıkan hıçkırığı kıkırtıyla?
Kederinden umut damıttın mı?
Aynı acının denizinde iki defa yıkandın mı?
Sen hiç kaybetmenin kıyısına vardın mı çocuğum?
Arkasından baktın mı kara trenin?
Dün vardı bugün yok semtinde konakladın mı?
Sen hiç sevdiğini toprağa ektin mi?
Yapacaksın çocuğum.
İşte buna büyümek denir.
Eline bir kazma verildiğinde bunu anlayacaksın.
Herkes zannediyor ki geçti gitti.
Evet geçti...
Üzerimizden zaman geçti, acı geçti, hüzün geçti, keder geçti, hasret geçti, gurbet geçti.
Peki tüm bunlar geçip gittikten sonra bizden geriye ne kaldı?