ŞAİR HASAN HÜSEYİN İLE ÖĞRETMEN AZİME’NİN BİTMEMİŞ AŞK HİKAYESİ...
Büyük Türk şairi Nazım Hikmet’in ölümüyle yolları kesişen iki insanın aşk hikayesini... O yıllarda bir edebiyat öğretmeninin solcu bir şaire aşık olması, öyle sıradan bir şey değildi. İnsanın aşkının arkasında dimdik durması ise, pek çok kişiyi öfkeye boğmaya yetiyordu.
Ey benim can içre canım, baht-ı aşkım, aşk-ı derunum; şimdi bana bir yol göster desen canımdan gayrısını bilmem. Geleceğim bekle desen, takvimleri eskitmem.
Durağım sen olursun, duam sen. Gözlediğim yoluna leke düşürmem. Beklemek yazgımdır, ah etmem. Beklemek sevdadandır, ziyan eylemem.
Yılları da aşarım yolları da. Ama gözlerinden ötesine
kirazın derisinin altında kiraz
narın içinde nar
benim yüreğimde boylu boyunca
memleketim var
canıma ciğerime dek işlemiş
canıma ciğerime
sapına kadar.
elma dalından uzağa düşmez
Duygularımıza tercüman olmuş bir yazı!
Sevgili hocalarım, hoca adayı kardeşlerim!
Girdiğin bu yol güllerle serili değil. Kimi zaman Nuh gibi onlarca yıl anlatacak ama bir araba dolusu insan bulamayacaksın!
Bu yolda zenginlik, şöhret, fenomenlik, parmakla gösterilmek yoktur. Kimi zaman İbrahim gibi sürülecek, ateşe atılacak ve öz babandan şamarı yiyeceksin!
Bu yolda belki aile
: Bana romeo’mu ver; sonra öldüğünde
al da küçük yıldızlara böl onu;
onlar göğün yüzünü öyle bir süsleyecektir ki,
bütün dünya gönül verip geceye,
tapmayacaktır artık o muhteşem güneşe…
Romeo: Asaletim sadece aşkının tapınağına girdiğimde olacak içimde. Bir gün yıkılırsa bedenin başka ülkelerin çamurlu evlerinde: Bil ki bütün denizleri ayaklarına
Orta yaşlı kadın, evin içinde telaşlı bir haldeydi. Eşyaların yerini değiştiriyor, örtüleri düzeltiyor, arada bir mutfağa gidip pişmekte olan yemeğe bakıyor, tekrar salona dönüyordu. Sokaktan gelen her seste pencereye koşuyor, her duyduğu kapı zilinde de, başkasının zili olduğunu anlayıp üzülüyordu. Başka şehirde iş bulan oğlu, hem uzak yerde