Asmin
@yolunyolcusu7
öğrenci
16 Şubat
1867 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
“Sevişirken iç içe geçen, solukları karışan, birbirine en yakın hale gelen insanların, sonradan bu kadar yabancılaşmasına, hatta can yakmaya çalışmasına hep hayret etmişimdir. Önce en büyük haz, sonra en büyük can yakma, ne tuhaf.”
Sayfa 78Kitabı okudu
Asmin tekrar paylaştı.
seni iten hiçbir zaman ben olmadım ama artık tutan da hiç ben olmayacağım. düşünce anlarsın ne demek olduğunu.
Bütün bunlar beni hasta ediyor!
Okur Takip Önerileri
Yalnız ölenler unutur birbirini. Seni sevmeye yeni başladım...
mesela sen beraber bir ekmeği bölüp yemek istiyorsun ama o sana bir ekmek verip gidiyor. sanıyor ki mesele doymak.
Ben de..
İnsan geriye dönüp baktığında zamanın nasıl geçtiğini anlamıyor. Herkes bir anda büyüdüm zannediyor ama işin aslı büyürken çok şey kaybediyor. Ben kazanarak büyüyemeyeceğimi büyüdükten sonra öğrendim. Ne kazanırsanız kazanın büyüdüğünüzde çocukluğunuzu kaybediyorsunuz. Ve dünyanın en kötü çocukluğu bile özleniyor. En azından ben çok özlüyorum.
Sayfa 77Kitabı okudu
“… bir süre sonra yaraların bana bıraktığı acının ruhumdaki acılardan daha fazla olmadığını anlamıştım.”
tozlanmış anılar arasındaki mücevhere denktir solumdaki yerin.
Ne zamandır hiç söylemediği, mutluluk veren, umut dolu bir şarkı. Gökyüzü kararır / Mavi siyaha döner / Yıldızlar yine de kafa tutar / Parlar senin için.
Bırak sökük kalsın rüzgâr, bu zırdeli düşün içinde gerçeğin ne anlamı var.
Gücümün, sağlığımın her bakımdan kusursuz olabileceği bir yere varmak isterdim - ki bu da çok zor olmasa gerek, hele insan açık havada bol vakit geçiriyorsa ve de sevdiği işi yapıyorsa…
İçinden geçen çocukluğunu, gençliğini gördüm senin.
Yüzünde yol alan can kuşunu, aşka dair cümleni.
Ben gördüğümde bütün zamanlardaydın sen.