Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında
öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan
saçlarım çok yoruldu gençlik uykularımda
acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman
acıyla uğraşacak yerlerimi yok ettim.
Haber saldım ya şimdi,
Belki güzelden belki kendi hâlimden,
Senin hayalinden.
Seni hep aklımda zikrederken,
Hep şarkılar tutturdu kalbim.
Bu caddelerden, sokaklardan sen mi geçtin aşk?
Biraz ilerisinde belki gerisinden,
Yollarda yağmurdaki bir serçe kadar
yalnız olmaktan yoruldum.
İnsanların birbirine kötü davranmasından
bıktım artık...
her gün dünyada hissetiğim ve duyduğum acılardan bıktım..🥀
_Karanlıktan korkuyorum patron
lütfen ışığı kapatma..."
~|𝓨𝓮ş𝓲𝓵 𝓨𝓸𝓵...
Hâlâ bir şeylere tutunmaya çalışıyorum, bir gülüşe,minik bir yüreğe, içtiğim bir dal sigaraya, doğduğum yere, geçmişime, geleceğime.. ama olmuyor hep eksik bir şeyler. Yıllardır içimde nedenini bilmediğim bir kaos ve karanlıkla boğuşuyorum. Çok zor yüzünde mutluluk maskesiyle nefes almak. An geliyor doğan Güneş ısıtmıyor, Dünya bir gül gibi soluyor gözümde. Kendimle yalnız kalmak istemiyorum. İnsanlardan kaçıyorum fakat onlar olmadan da delirecek gibi hissediyorum. Herkese, her şeye kırgınım. Şu hayatta en kötü şey gönül kırgınlığı ile yaşamakmış.
Yaşamak zorunda olmakmış.
Yoruldum artık. Ruhum ölü ve bedenim hayata tutunamıyor... Sevemiyorum hayatı. Zaten sevmeden de yaşamayı öğrendim bu hayatı..
Karanlık sözler yazıyorum hayatım hakkında
öyle yoruldum ki yoruldum dünyayı tanımaktan
saçlarım çok yoruldu
gençlik uykularımda acılar çekebilecek yaşa geldiğim zaman acıyla uğraşacak yerlerimi yok ettim.
Ve şimdi birçok sayfasını atlayarak bitirdiğim kitabın başından başlayabilirim.
Yıllar geçti,ben yoruldum
Dillerde kirlendi adım
Ne uslandım, ne duruldum
Ben seni hiç unutmadım…
Çehren gibi baktım aya
Kanadım, toprağa,suya
Dağ-taş düşerken uykuya
Ben seni hiç unutmadım…