Bülent Kaya (@BulentKaya) yorum yaptı: Cafer bey, emek vermiş, İslam'a karşı olan hoşnutsuzluğunuzu, İlhan Arsel'vari kininizi dile getirmişsiniz. Bundan dolayı emeğinizin karşılığını Allah size verecektir, müsterih olun. İnsani duygularınıza, iletişim kurma konusundaki iyi niyetinize inanarak/dayanarak size cevap vermek istiyorum. Sizinde, anne babanız, varsa evladınız, ya da kardeşten öte gördüğünüz bir arkadaşınız gibi, canınızdan çok sevdiğiniz birisi vefat etse; çok iyi bildiğiniz sözleri dile getiren bir kişiyi duyduğunuzda, sanki ilk defa duyuyormuşsunuz gibi şaşkınlık içerisinde olabilirsiniz. Bu acınızın büyüklüğündendir ve tamamen insani bir durumdur. Peygamber efendimizin vefatını duyan ama acı içinde buna inanmak istemeyen sahabelerin, işittikleri ayeti ''bilmiyormuşcasına'' şaşkınlık içerisinde olmaları da, bu bağlamda gayet normal ve masumane bir durumdur. Ayrıca; Atmaya çalıştığınız iftirayı, farkında olmadan alıntınızın son cümlesinde çürütmüşsünüz: Cımbızladığınız ve kesip biçip şüphe uyandıracak hale büründürmeye çalıştığınız ''Her işiten sahabi muhakkak ayeti hayret içinde kendisi okuyordu.'' alıntınızın; Kitaptaki orijinal hali şu: ''Her işiten sahâbî muhakkak âyeti (hayret içinde) kendi diliyle okuyordu [10].'' Bilmediği ayeti, içinde bulunduğu şaşkınlığa rağmen, insan nasıl içinden/ezberden kendisi okur? Hz. Ebu Bekr bu ayeti kendisi uydurduysa, sahabeler nasıl oldu da ezbere biliyorlardı? Emekleriniz boşa çıktığı için üzgünüm. Ayrıca; Buhari'nin eseri, Kitab'ul Cenaiz'deki dipnotta (10) aynen şu bilgi yazıyor: ''Bu âyetler daha çok evvel, hicretin üçüncü yılında meydana gelen Uhud Harbi hakkında inmişti.'' Enes K. Bey'in de dile getirdiği gibi, ayetin ne zaman, hangi olay üzerine indirildiği belli. Tekraren dile getireyim, İlhan Arsel'vari şekilde kin ve nefret dolu olduğunuz için gözleriniz öyle kör olmuş ki, gerçeği göremiyorsunuz. Yani siz istiyorsunuz diye, bahse konu kitaptan kasıtlı olarak cımbızla seçtiğiniz ve şekillendirdiğiniz cümleler, sizin inanmak istediğiniz anlama gelmiyor. Pınar hanımın, yaptığınız bu çirkin saldırıya/karalamaya cevaben dile getirdiği ''edepsizlik'', onunda dile getirdiği, sizin (veya başka insanlar) gibi her insanda varolan/var olabilecek insani bir özelliktir. 3 kitap yazmış bir araştırmacı yazar olarak bu kelimeyi insana değil de, bir dine, özellikle İslam'a atfediyor oluşunuzu, yine İlhan Arsel'vari bir davranış olarak görüyorum. Emin olun ki, araştırmalarınızı, ateist düşücelerinizden sıyrılarak yaparsanız daha doğru sonuçlara ulaşabilirsiniz. Aklın olmadığını iddia ettiğiniz İslam, Kuranda tam 49 yerde ''akletmeyi'' salık vermektedir. Pınar hanıma sorduğunuz soruya cevaben; İslam ile ilgili Kur'an kitabını okuyabilirsiniz. Ama lütfen kininizden, hoşgörüsüzlüğünüzden, ön yargılarınızdan bir süreliğine sıyrılarak okuyun. Aklınız ve kalbiniz ortak noktada buluşacak ve size doğruyu gösterecektir... Saygılarımla...

Cafer Akkaya isimli okurun asıl gönderisini gör

Cafer bey, emek vermiş, İslam'a karşı olan hoşnutsuzluğunuzu, İlhan Arsel'vari kininizi dile getirmişsiniz. Bundan dolayı emeğinizin karşılığını Allah size verecektir, müsterih olun. İnsani duygularınıza, iletişim kurma konusundaki iyi niyetinize inanarak/dayanarak size cevap vermek istiyorum. Sizinde, anne babanız, varsa evladınız, ya da kardeşten öte gördüğünüz bir arkadaşınız gibi, canınızdan çok sevdiğiniz birisi vefat etse; çok iyi bildiğiniz sözleri dile getiren bir kişiyi duyduğunuzda, sanki ilk defa duyuyormuşsunuz gibi şaşkınlık içerisinde olabilirsiniz. Bu acınızın büyüklüğündendir ve tamamen insani bir durumdur. Peygamber efendimizin vefatını duyan ama acı içinde buna inanmak istemeyen sahabelerin, işittikleri ayeti ''bilmiyormuşcasına'' şaşkınlık içerisinde olmaları da, bu bağlamda gayet normal ve masumane bir durumdur. Ayrıca; Atmaya çalıştığınız iftirayı, farkında olmadan alıntınızın son cümlesinde çürütmüşsünüz: Cımbızladığınız ve kesip biçip şüphe uyandıracak hale büründürmeye çalıştığınız ''Her işiten sahabi muhakkak ayeti hayret içinde kendisi okuyordu.'' alıntınızın; Kitaptaki orijinal hali şu: ''Her işiten sahâbî muhakkak âyeti (hayret içinde) kendi diliyle okuyordu [10].'' Bilmediği ayeti, içinde bulunduğu şaşkınlığa rağmen, insan nasıl içinden/ezberden kendisi okur? Hz. Ebu Bekr bu ayeti kendisi uydurduysa, sahabeler nasıl oldu da ezbere biliyorlardı? Emekleriniz boşa çıktığı için üzgünüm. Ayrıca; Buhari'nin eseri, Kitab'ul Cenaiz'deki dipnotta (10) aynen şu bilgi yazıyor: ''Bu âyetler daha çok evvel, hicretin üçüncü yılında meydana gelen Uhud Harbi hakkında inmişti.''

Enes K. Bey'in de dile getirdiği gibi, ayetin ne zaman, hangi olay üzerine indirildiği belli. Tekraren dile getireyim, İlhan Arsel'vari şekilde kin ve nefret dolu olduğunuz için gözleriniz öyle kör olmuş ki, gerçeği göremiyorsunuz. Yani siz istiyorsunuz diye, bahse konu kitaptan kasıtlı olarak cımbızla seçtiğiniz ve şekillendirdiğiniz cümleler, sizin inanmak istediğiniz anlama gelmiyor.

Pınar hanımın, yaptığınız bu çirkin saldırıya/karalamaya cevaben dile getirdiği ''edepsizlik'', onunda dile getirdiği, sizin (veya başka insanlar) gibi her insanda varolan/var olabilecek insani bir özelliktir. 3 kitap yazmış bir araştırmacı yazar olarak bu kelimeyi insana değil de, bir dine, özellikle İslam'a atfediyor oluşunuzu, yine İlhan Arsel'vari bir davranış olarak görüyorum. Emin olun ki, araştırmalarınızı, ateist düşücelerinizden sıyrılarak yaparsanız daha doğru sonuçlara ulaşabilirsiniz. Aklın olmadığını iddia ettiğiniz İslam, Kuranda tam 49 yerde ''akletmeyi'' salık vermektedir.

Pınar hanıma sorduğunuz soruya cevaben; İslam ile ilgili Kur'an kitabını okuyabilirsiniz. Ama lütfen kininizden, hoşgörüsüzlüğünüzden, ön yargılarınızdan bir süreliğine sıyrılarak okuyun. Aklınız ve kalbiniz ortak noktada buluşacak ve size doğruyu gösterecektir... Saygılarımla...

Yorum