Eleştiri bir haktır. Ekmek gibi, su gibi yaşamsal bir hak. Fikir özgürlüğü de öyle basın özgürlüğü de. Bizde ise ne yazık ki ilk refleks, devletin karşısında bireyi korumak değil, bireyin karşısında devleti korumak yönünde hep.
Acaba geçmişi hatırlamak mı daha iyi, yoksa hepten silip unutmak mı? Sağlam bir hafıza, sağlam bir duruş mu demek hayatta? Bünyeye bir faydası var mı? Yoksa, tam tersine içten içe zararlı mı?