"
HİÇBİRŞEYİM OLMA
acıklı mevzular konuşmayalım seninle
aşktan bahsetmeyelim mesela
kelimelere dökmeyelim hislerimizi
dokunmayalım birbirimize
değişmesin rengi bakışlarımızın
değmeyelim sükünetimize....
Off çok güzel
Keşfedilmemiş nice hayatların ortasında
Müebbet bir kalbi taşıyorum kilitlenmiş,
Özgürlüğüm, gözlerinde köle olmaksa eğer
Nefesimi tuttum şimdi,
Dokun yüreğime sevdiğim.
Evet, Şeyma kırmıştı gönlünün zincirlerini. Hem de yüzlerce insanın gözleri önünde, kimseye fark ettirmeden kırmıştı zincirleri. Çözmüştü dilinin kemendini ve tercüman olmuştu Yasin’in bir türlü kendisine açmaya cesaret edemediği duygularına. Şeyma, kendi kendine ilanı aşk ediyordu sahnede, Yasin susuyordu. Gözlerinde, dile gelmemiş bir duanın kıvılcımlarını sunuyordu Şeyma’ya. Şeyma ise, “âmin” tadında tebessümler yolluyordu Yasin’e ve kırıyordu zincirlerini zikrolunmaya yasaklı cümlelerin. Kimseye fark ettirmeden özgür bırakıyordu, öksüz bir yüreğin hacetlerini gizlice.
Ruhum Üryan
Soyunmama gerek yok ki
Girmek için koynuna
Benim ruhum üryan yar
Almışsan yatağına beni
Tenime değil / Yüreğime
Sözüme değil / Özüme dokun
Beni yüreğinle sar.
Sayfa 21 - Ayata Kitap, Birinci Baskı, Eylül 2017, AnkaraKitabı okudu
Bazen aniden bir sıkıntı
oturur yüreğime.
Ve oturduğu yeri eritir
birdenbire.
Ya Rab! Dokun yüreğime.
Dermanı sende.
“Gel benim Efendim, bir kez olsun dokun yüreğime, yüreğime dokun bir kez olsun…”
"Ellerimde papatya kokusu, sana yazıyorum. İzin ver, aramıza söz girmesin... O, sevgime hep yabancı olmuş o dil girmesin. Sen, o büyülü sesinle şiirler oku bana... Yüreğime dokun, görmediğim ellerinle."
Sayfa 150Kitabı okudu
